انواع و اقسام تعیین وقت برای «ظهور»

تعيين وقت و زمان برای «ظهور» امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به چند قسم متصور است و کدام یک از این صور با روایات سازگاری دارد؟

تعيين زمان «ظهور» امام زمان(عج) به چند نحو متصور است: 1. وقت ظهور را به طور دقيق و تفصيلى معين كنيم. 2. موعد ظهور به نحو اجمال تعيين گردد. مثلاً بگوييم: «هر گاه خدا اراده كند، حضرت ظهور خواهد كرد». 3. از طريق قواعد حساب و جفر به طور اجمال يا تفصيل به زمان ظهور حضرت علم پيدا كنیم. 4. بر اساس برخى از روايات، به طور كلى و اجمال به زمان ظهور آن حضرت اشاره گردد. مثل اینکه: شماره آن سال فرد است و در روز عاشورا است. از ميان این احتمالات تنها احتمال دوم و چهارم با روايات سازگار است.

علت منع از تعيين «وقت ظهور»؟!

چرا شیعیان از تعيين «وقت ظهور» منع شده اند؟

به چند جهت نبايد برای «ظهور» وقت تعيين كرد: 1. هيچ روايتى وقت دقيق يا حتی غير دقيقِ ظهور را بيان نكرده است. 2. ممكن است در وقت ظهور، بداء حاصل شود. 3. این گونه خبرها نسبت به زمان ظهور كه در خارج تحقق نمی یابد، مردم را به اصل ظهور بدبين می كند. 4. برخى روايات نيز از این کار نهى كرده اند.

«وقت ظهور منجی» در از ديدگاه اناجیل

از نظر اناجیل «ظهور منجی» در چه زمانی صورت خواهد گرفت؟

از برخى عبارات اناجيل به دست مى آيد كه وقت ملكوت آسمان ها كه همان حكومت عدل جهانى توحيدى بر روى زمين است، در «آخرالزمان» می باشد. حضرت عيسى(ع) در مورد مقدمات برپايى ملكوت خداوند مى گويد: «و زود است كه خبر از جنگ ها و شايعات بشنويد مبادا كه فزع كنيد؛ زيرا حدوث آنها حتمى است ولى نهايت عالم نخواهد بود». اين مطلب موافق رواياتى است كه از رسول اكرم(ص) رسيده و می فرماید : «مهدي در آخر الزمان خروج خواهد نمود».

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ دَمِعَتْ عَيْنُهُ فينَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شيعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.

امالى شيخ مفيد، ص 175