آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان»، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است و «تورات» اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، اما عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است. همچنین در «انجیل» نیز نصّی بر حرمت تعدّد زوجات وجود ندارد و حرمت تعدّد زوجات در قوانین کلیسا، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد.

چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان» قدیم، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است.(1)

«تورات» گرچه اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، ولی عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است.(2) از سویی در «تورات» سخن از حرمت ازدواج با خواهر زن به میان آمده است که این به نوبه خود دلالت بر اصل تجویز تعدّد زوجات دارد.(3) همچنین آمده است که داوود پیامبر(علیه السلام) نود و نه زن و سیصد کنیز داشته است.(4) و نیز در «تورات» آمده است که حضرت سلیمان(علیه السلام) هفتصد زن و سیصد کنیز داشته است.(5) بنابراین،از این نصوص استفاده می شود که تعدّد زوجات در شریعت های پیشین نیز موجود بوده است.

حتی حضرت مسیح(علیه السلام) که به عنوان تکمیل کننده شریعت حضرت موسی(علیه السلام) ظهور کرده است، در کتاب آسمانی وی «انجیل»، نصّی وجود ندارد که دلالت بر حرمت تعدّد زوجات داشته باشد. لذا اگر الآن در قوانین کلیسا و مقرّرات مجامع مسیحی، قانون حرمت تعدّد زوجات را مشاهده می کنید، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد، و شروع منع آن به عصر قرون وسطی بازمی گردد.(6)