سوره اخلاص   

قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ

اللّهُ الصَّمَدُ

لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ

وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ

بگو: خداوند، یکتا و یگانه است.

خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى کنند.

(هرگز) نزاد، و زاده نشد.

و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبوده است!

در شأن نزول این سوره، از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده: «یهود از رسول اللّه(صلى الله علیه وآله)تقاضا کردند، خداوند را براى آنها توصیف کند، پیغمبر(صلى الله علیه وآله) سه روز سکوت کرد و پاسخى نگفت، تا این سوره نازل شد و پاسخ آنها را بیان کرد».

در بعضى از روایات آمده: این سؤال کننده «عبداللّه بن صوریا» یکى از سران معروف یهود بود، و در روایت دیگرى آمده: «عبداللّه بن سلام» چنین سؤالى را از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در «مکّه» کرد، سپس ایمان آورد، و ایمان خود را همچنان مکتوم مى داشت.

در روایات دیگرى آمده است: مشرکان «مکّه» چنین سؤالى را کرده اند.

در بعضى از روایات نیز آمده:سؤال کنندگان،گروهى از مسیحیان «نجران» بودند.(1)

در میان این روایات، تضادى وجود ندارد; زیرا ممکن است این سؤال از ناحیه همه آنها مطرح شده باشد، و این خود دلیلى است بر عظمت فوق العاده این سوره، که

پاسخگوى سؤالات افراد و اقوام مختلف است.

1. «المیزان»، ج 20، ص546; «مجمع البیان»، ذیل آیات مورد بحث; «قرطبى»، ج 20، ص246 .