إِنَّ الَّذینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَناً قَلیلاً أُولئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الاْخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ اللّهُ وَ لایَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ

کسانى که پیمان الهى و سوگندهاى خود (به نام مقدس او) را به بهاى ناچیزى مى فروشند، آنها بهره اى در آخرت نخواهند داشت; و خداوند با آنها سخن نمى گوید و به آنان در قیامت نمى نگرد و آنها را (از گناه) پاک نمى سازد; و عذاب دردناکى براى آنهاست.

جمعى از دانشمندان یهود مانند «ابى رافع»، «حُیَىّ بن اخطب» و «کعب بن اشرف» به هنگامى که موقعیت اجتماعى خود را در میان یهود در خطر دیدند کوشش کردند نشانه هائى که در «تورات» درباره آخرین پیامبر وجود داشت و شخصاً در نُسَخى از «تورات» با دست خود نگاشته بودند، تحریف نمایند و حتى سوگند یاد کنند: آن جمله هاى تحریف شده از ناحیه خدا است! به همین جهت آیه فوق، نازل گردید و شدیداً به آنها اخطار کرد.(1)

جمعى از مفسران نیز گفته اند: این آیه درباره «اشعث بن قیس» نازل گردید که به دروغ مى خواست، زمین دیگرى را تملک کند، هنگامى که آماده اداى سوگند براى ادعاى خود شد، آیه فوق نازل گردید و در این هنگام «اشعث بن قیس» ترسید و اعتراف به حق کرد و زمین را به صاحبش بازگرداند.(2)

1. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «بحار الانوار»، ج 9، ص71 و ج 66، ص118; «تفسیر طبرى»، ذیل آیه; «بحر المحیط»، ذیل آیه; «تفسیر آلوسى»، ذیل آیه.

2. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «بحار الانوار»، ج 9، ص71 و ج 66، ص118; «تفسیر طبرى»،   ر
ذیل آیه; «تفسیر قرطبى»، ذیل آیه; «تفسیر آلوسى»، ذیل آیه.