فصل پنجم
سوره انعام
قُلْ أَ غَیْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِیّاً فاطِرِ السَّماواتِ وَ الاَْرْضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لاتَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکینَ
قُلْ إِنِّی أَخافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذابَ یَوْم عَظیم
مَنْ یُصْرَفْ عَنْهُ یَوْمَئِذ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْمُبینُ
بگو: «آیا غیر خدا را ولىّ خود انتخاب کنم؟! (خدائى) که او آفریننده آسمان ها و زمین است; اوست که روزى مى دهد و از کسى روزى نمى گیرد». بگو: «من مأمورم که نخستین مسلمان باشم; و (خداوند به من دستور داده که) از مشرکان نباش»!
بگو: «من (نیز) اگر نافرمانى پروردگارم کنم، از عذاب روزى بزرگ (روز رستاخیز) مى ترسم!
آن کس که در آن روز، مجازات الهى به او نرسد، خداوند او را مشمول رحمت خویش ساخته; و این همان پیروزى آشکار است».
بعضى براى آیات فوق، شأن نزولى نقل کرده اند که: «جمعى از اهل مکّه خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده، گفتند: اى محمّد! تو آئین قوم خود را ترک گفتى و مى دانیم این کار عاملى جز فقر ندارد!
ما حاضریم اموال خود را با تو تقسیم کنیم و تو را کاملاً ثروتمند نمائیم تا دست از تبلیغ بر ضد خدایان ما بردارى و به آئین اصلى ما بازگردى، آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت».
البته همان طور که قبلاً گفته شد، آیات این سوره طبق روایات وارده، یک جا در «مکّه» نازل شده، بنابراین، نمى تواند هر یک شأن نزول خاصى داشته باشد، ولى در
زمان هاى قبل از نزول این سوره گفتگوها و بحث هائى میان پیامبر و مشرکان وجود داشته است و قسمتى از آیات این سوره ناظر به آن گفتگوها است، بنابراین هیچ مانعى ندارد که چنین سخنى میان پیامبر و مشرکان رد و بدل شده باشد، و خداوند در این آیات به آن سخنان اشاره کرده، و پاسخ مى گوید.
* * *
