وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَریقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْکِتابِ وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَیَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ

در میان آنها (یهود) کسانى هستند که به هنگام تلاوت کتاب (خدا)، زبان خود را چنان مى گردانند که گمان کنید (آنچه را مى خوانند،) از کتاب (خدا) است; در حالى که از کتاب (خدا) نیست! (و با صراحت) مى گویند: «آن از طرف خداست»! با این که ازطرف خدا نیست، و به خدا دروغ مى بندند در حالى که مى دانند!

مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» از بعضى، نقل مى کند: این آیه نیز درباره گروهى از علماء یهود نازل شده که با دست خود چیزهائى بر خلاف آنچه در «تورات» آمده بود، درباره صفات پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مى نوشتند و آن را به خدا نسبت مى دادند (و با زبان خود حقائق تورات را تحریف مى کردند) «ابوالفتوح رازى» نام «کعب بن اشرف» و «حُیَىّ بن اخطب» و بعضى دیگر از علماى آنها را در اینجا به خصوص ذکر مى کند.(1)

* * *

1. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «بحار الانوار»، ج 9، ص71 ; «تفسیر ابن کثیر»، ذیل آیه; «تفسیر کبیر فخر رازى»، ذیل آیه; «بحر المحیط»، ذیل آیه; «تفسیر آلوسى»، ذیل آیه.