سوره کافرون
قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ
لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ
وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ
وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ
وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ
لَکُمْ دینُکُمْ وَ لِیَ دینِ
بگو: اى کافران!
آنچه را شما مى پرستید من نمى پرستم!
و نه شما آنچه را من مى پرستم مى پرستید.
و نه من آنچه را شما پرستش کرده اید مى پرستم.
و نه شما آنچه را که من مى پرستم پرستش مى کنید.
آئین شما براى خودتان، و آئین من براى خودم!
در روایات آمده است: «این سوره درباره گروهى از سران مشرکان «قریش» نازل شده، مانند «ولید بن مغیره»، «عاص بن وائل»، «حارث بن قیس»، «امیة بن خلف» و... گفتند: اى محمّد! تو بیا از آئین ما پیروى کن، ما نیز از آئین تو پیروى مى کنیم، و تو را در تمام امتیازات خود شریک مى سازیم، یک سال تو خدایان ما را عبادت کن! و سال دیگر ما خداى تو را عبادت مى کنیم، اگر آئین تو بهتر باشد، ما در آن با تو شریک شده ایم، و بهره خود را گرفته ایم، و اگر آئین ما بهتر باشد تو در آئین ما شریک شده و بهره ات را از آن گرفته اى!
پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: پناه بر خدا که من چیزى را همتاى او قرار دهم!
گفتند: لااقل بعضى از خدایان ما را لمس کن و از آنها تبرک بجوى، ما تصدیق تو مى کنیم و خداى تو را مى پرستیم!
پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: من منتظر فرمان پروردگارم هستم.
در این هنگام، سوره «قل یا ایها الکافرون» نازل شد، رسول اللّه به مسجد الحرام آمد، در حالى که جمعى از سران «قریش» در آنجا جمع بودند، بالاى سر آنها ایستاد، و این سوره را تا آخر بر آنها خواند، آنها وقتى پیام این سوره را شنیدند کاملاً مأیوس شدند، و حضرت و یارانش را آزار دادند».
* * *
