فصل دهم
سوره فاطر
وَ أَقْسَمُوا بِاللّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدى مِنْ إِحْدَى الاُْمَمِ فَلَمّا جاءَهُمْ نَذِیرٌ ما زادَهُمْ إِلاّ نُفُوراً
اسْتِکْباراً فِی الاَْرْضِ وَ مَکْرَ السَّیِّئِ وَ لایَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلاّ بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلاّ سُنَّتَ الاَْوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللّهِ تَبْدِیلاً وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللّهِ تَحْوِیلاً
آنان با نهایت تأکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبرى انذارکننده به سراغشان آید، هدایت یافته ترین امت ها خواهند بود; اما چون پیامبرى براى آنان آمد، جز فرار و فاصله گرفتن (از حق) چیزى بر آنها نیفزود!
اینها همه به خاطر استکبار در زمین و نیرنگ هاى بدشان بود، این نیرنگ ها تنها دامان صاحبانش را مى گیرد; آیا آنها چیزى جز سنت پیشینیان (و عذاب هاى دردناک آنان) را انتظار دارند؟! هرگز براى سنت خدا تبدیلى نخواهى یافت، و هرگز براى سنت الهى تغییرى نمى یابى!
در «تفسیر درّ المنثور»، «روح المعانى» و «مفاتیح الغیب» و تفاسیر دیگر چنین آمده است: «مشرکان عرب هنگامى که مى شنیدند: بعضى از امت هاى پیشین همچون یهود، پیامبران الهى را تکذیب کردند، و آنها را به شهادت رساندند، مى گفتند: ولى ما چنین نیستیم! اگر فرستاده الهى به سراغ ما بیاید ما هدایت پذیرترین امت ها خواهیم بود! ولى همانها هنگامى که آفتاب عالم تاب اسلام، از افق سرزمینشان طلوع کرد، و پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) همراه بزرگ ترین کتاب آسمانى، به سراغشان آمد، نه تنها نپذیرفتند، بلکه در مقام تکذیب و مبارزه و انواع مکر و فریب بر آمدند».
آیات فوق نازل شد، و آنها را بر این ادعاهاى تو خالى و بى اساس مورد ملامت و سرزنش قرار داد.
