ذلِکَ وَ مَنْ عاقَبَ بِمِثْلِ ما عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنْصُرَنَّهُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ
(آرى، مطلب) چنین است! و هر کس به همان مقدار که به او ستم شده مجازات کند، سپس مورد تعدى قرار گیرد، خدا او را یارى خواهد کرد; یقیناً خداوند بخشنده وآمرزنده است!
در بعضى از روایات آمده است: جمعى از مشرکان «مکّه» با مسلمانان روبرو شدند در حالى که فقط دو شب به پایان ماه «محرم» باقى مانده بود، مشرکان به یکدیگر گفتند: یاران محمد(صلى الله علیه وآله) در ماه محرم دست به پیکار نمى زنند و جنگ را حرام مى دانند، و به همین دلیل حمله را آغاز کردند.
مسلمانان نخست با اصرار از آنها خواستند: در این ماه حرام، جنگ را آغاز نکنند، ولى آنها گوش ندادند، ناچار براى دفاع از خود وارد عمل شدند، و مردانه جنگیدند و خداوند آنها را پیروز کرد (نخستین آیه فوق در اینجا نازل گشت).(1)
* * *
1. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «درّ المنثور»، ج 4، ص369 ; «نور الثقلین»، ج 3، ص518; «المیزان»، ج 14، ص403.