قُلِ ادْعُوا اللّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیّاً ما تَدْعُوا فَلَهُ الاَْسْماءُ الْحُسْنى وَ لاتَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لاتُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبِیلاً
بگو: ««اللّه» را بخوانید، یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، براى او بهترین نام هاست»! و نمازت را زیاد بلند، یا خیلى آهسته نخوان; و در میان آن دو، راهى (معتدل) انتخاب کن.
مفسران در شأن نزول آیه فوق، از «ابن عباس» چنین نقل کرده اند: پیامبر یک شب در «مکّه» در حال سجده بود، و خدا را به نام: یا رحمان و یا رحیم مى خواند، مشرکان بهانه جو از فرصت استفاده کرده گفتند: ببینید این مرد (ما را سرزنش مى کند که: چرا چند خدائى هستیم اما) خودش دو خدا را پرستش مى کند، در حالى که مى پندارد موحّد است و یک معبود بیشتر ندارد، آیه فوق، نازل شد و به آنها پاسخ گفت (که این اسم هاى متعدد از یک ذات پاک خبر مى دهد).(1)
1. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «جامع البیان»، ج 15، ص227 ; «اسباب نزول الآیات» واحدى نیشابورى، ص200.