قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ

قُلْ أَطیعُوا اللّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللّهَ لا یُحِبُّ الْکافِرینَ

بگو: «اگر خدا را دوست مى دارید، از من پیروى کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد; و گناهانتان را ببخشد; و خدا آمرزنده مهربان است».

بگو: «از خدا و فرستاده (او)، اطاعت کنید! و اگر سرپیچى کنید، خداوند کافران را دوست نمى دارد».

درباره آیات فوق، دو شأن نزول در «تفسیر مجمع البیان» و «المنار»، آمده است:

نخست این که جمعى در حضور پیغمبر(صلى الله علیه وآله) ادّعاى محبّت پروردگار کردند، در حالى که «عمل» به برنامه هاى الهى در آنها کمتر دیده مى شد، آیات فوق نازل گردید و به آنها پاسخ گفت.(1)

دیگر این که: جمعى از مسیحیان «نجران» در «مدینه» به حضور پیامبر (صلى الله علیه وآله)آمدند و ضمن سخنان خود، اظهار داشتند ما اگر مسیح(علیه السلام) را فوق العاده احترام مى گذاریم، به خاطر محبّتى است که به خدا داریم، آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.(2)

1. «تفسیر قرطبى»، ذیل آیات مورد بحث; «درّ المنثور»، ج 2، ص17.

2. «مجمع البیان»، ذیل آیات مورد بحث; «تفسیر قرطبى»، ذیل آیات مورد بحث; «درّ المنثور»، ج 2، ص17.