أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ أُوتُوا نَصیباً مِنَ الْکِتابِ یُدْعَوْنَ إِلى کِتابِ اللّهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلّى فَریقٌ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ
آیا ندیدى کسانى را که بهره اى از کتاب (آسمانى) داشتند، به سوى کتاب الهى دعوت شدند تا در میان آنها داورى کند، سپس گروهى از آنان، (با آگاهى،) روى مى گردانند، در حالى که (از قبول حق) اعراض دارند؟!
در «تفسیر مجمع البیان» از «ابن عباس» نقل شده که در عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) زن و مردى از یهود خیبر مرتکب زناى محصنه شدند با این که در «تورات» دستور مجازات سنگباران درباره این چنین اشخاص داده شده بود، چون آنها از طبقه اشراف بودند، یهود از اجراى این دستور در مورد آنها سر باز زدند، و پیشنهاد شد که به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)مراجعه کرده داورى بطلبند، به این امید که مجازات خفیف ترى از طرف او درباره آنها تعیین شود. هنگامى که به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)مراجعه کردند.
پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: همین «تورات» فعلى میان من و شما داورى مى کند، آنها پذیرفتند و «ابن صوریا» را که از دانشمندان آنان بود از «فدک» به «مدینه» دعوت کردند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) او را شناخت فرمود: تو «ابن صوریا» هستى؟!
عرض کرد: بلى.
فرمود: تو اعلم علماى یهود مى باشى؟
گفت: این چنین فکر مى کنند!
پیغمبر(صلى الله علیه وآله) دستور داد قسمتى از «تورات» را که آیه «رَجْم» (سنگباران) در آن بود، پیش روى او بگذارند، او که قبلاً از جریان آگاه شده بود، هنگامى که به این قسمت رسید، دست روى آن گذاشت و جمله هاى بعد را خواند «عبداللّه بن سلام» که قبلاً از دانشمندان یهود بود و سپس اسلام اختیار کرده بود، حضور داشت فوراً متوجه پرده پوشى «ابن صوریا» شد، برخاست و دست او را از روى این جمله برداشت و آن را از متن «تورات» قرائت کرده، گفت: «تورات» مى گوید: بر یهود لازم است هر گاه زن و مردى مرتکب زناى محصنه شوند، هنگامى که مدرک کافى بر جرم آنها وجود داشته باشد، سنگ باران شوند.
سپس پیامبر دستور داد: مجازات مزبور طبق آئین آنها در مورد این دو مجرم اجرا شود، جمعى از یهود خشمناک شدند، این آیه درباره وضع آنها نازل گردید.
* * *
