الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرّاً وَ عَلانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ

آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق مى کنند، مزدشان نزدپروردگارشان است; نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگین مى شوند.

در احادیث بسیارى آمده است که: این آیه درباره على(علیه السلام) نازل شده است; زیرا آن حضرت چهار درهم داشت، درهمى را در شب، درهمى را در روز، درهمى را آشکارا و درهمى را در نهان انفاق کرد و این آیه نازل شد.(1)

ولى مى دانیم نزول آیه در یک مورد خاص، مفهوم آن را محدود نمى کند، و شمول حکم نسبت به دیگران را، نفى نمى نماید.

* * *

1. «نور الثقلین»، ج 1، ص 290 و 291; نویسنده «درّ المنثور» آن را از «ابن عساکر»، «طبرانى»، «ابو حاتم»، «ابن جریر» و جمعى دیگر نقل کرده است («درّ المنثور»، ج 1، ص363).

و به گفته بعضى، این آیه به اتفاق علماى شیعه و اکثر علماى اهل سنت در شأن على بن ابیطالب(علیه السلام)نازل شده است...

از علماى اهل سنت: «واحدى»، «ثعلبى»، «خوارزمى»، «سدّى»، «کلبى»، «زمخشرى»، «طافى»، «قشیرى»، «ماوردى»، «ابن مغازلى»، «ابن ابى الحدید» و غیر آنها نیز این حدیث نقل شده است ـ به «تفسیر برهان» و «تفسیر اثنى عشرى»، ذیل آیه مورد بحث مراجعه شود.

«وسائل الشیعه»، ج 9، ص 394 و 403; «بحار الانوار»، ج 36، ص61،ج 40، ص105، ج 41، ص 33، 34، 35 .