سوره طور
فَذَکِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکاهِن وَ لا مَجْنُون
أَمْ یَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لایُؤْمِنُونَ
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیث مِثْلِهِ إِنْ کانُوا صادِقِینَ
پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستى!
بلکه آنها مى گویند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش را مى کشیم»!
بگو: «انتظار بکشید که من هم با شما انتظار مى کشم (شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)»!
آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور مى دهد یا قومى طغیانگرند؟!
یا مى گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته»؟! ولى آنان ایمان ندارند.
اگر راست مى گویند سخنى همانند آن بیاورند!
در روایتى آمده است: «قریش» در «دار الندوة» اجتماع کردند، تا براى جلوگیرى از دعوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) که خطر بزرگى براى منافع نامشروع آنها محسوب مى شد، بیندیشند.
یکى از مردان قبیله «بنى عبدالدار» گفت: ما باید منتظر باشیم که او بمیرد; زیرا به هر حال او شاعر است و به زودى از دنیا خواهد رفت، همان گونه که «زهیر» و «نابغه» و «اعشى» (سه نفر از شعراى جاهلیت) از دنیا رفتند، (و بساطشان برچیده شد، و بساط محمّد(صلى الله علیه وآله) نیز با مرگش برچیده خواهد شد) این را گفتند، و پراکنده شدند، آیات فوق نازل گشت و به آنها پاسخ گفت.
* * *
