اللّهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلائِکَةِ رُسُلاً وَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ
یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ
خداوند از فرشتگان رسولانى بر مى گزیند، و همچنین از مردم; خداوند شنوا و بیناست!
آنچه را در پیش روى آنها و پشت سر آنهاست مى داند; و همه امور به سوى خدا باز گردانده مى شود.
به طورى که جمعى از مفسران، نقل کرده اند، بعضى از مشرکان مانند «ولید بن مغیره» (که مغز متفکر آنان محسوب مى شد) به هنگام مبعوث شدن پیامبر(صلى الله علیه وآله)با تعجب و انکار مى گفتند: أَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنا: «آیا از میان همه ما وحى الهى بر محمّد (این یتیم فقیر و تهیدست) نازل شده است»؟.
نخستین آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت (که انتخاب انبیاء و فرشتگان براى رسالت، روى معیار شایستگى و معیار معنویت آنها بوده است).(1)
* * *
1. «تفسیر قرطبى»، و «تفسیر ابوالفتوح رازى»، و «تفسیر کبیر فخر رازى»، ج 23، ص69 و «تفسیر روح المعانى»، ذیل آیه مورد بحث.