إِنَّ الَّذینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنّاهُ لِلنّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاّعِنُونَ
کسانى که دلائل روشن، و وسیله هدایتى را که نازل کرده ایم، بعد از آن که در کتاب براى مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آنها را لعنت مى کند; و همه لعن کنندگان نیز،آنها را لعن مى کنند.
«جلال الدین سیوطى» در «اسباب النزول» از «ابن عباس» چنین نقل مى کند: چند نفر از مسلمانان همچون «معاذ بن جبل»، «سعد بن معاذ» و «خارجة بن زید» سؤالاتى از دانشمندان یهود پیرامون مطالبى از «تورات» (که ارتباط با ظهور پیامبر(صلى الله علیه وآله) داشت) کردند، آنها واقع مطلب را کتمان، و از توضیح خوددارى کردند، آیه فوق درباره آنها نازل شد، (و مسئولیت کتمان حق را به آنها گوشزد کرد).(1)
* * *
1. «لباب النقول فى اسباب النزول»، ص22; «جامع البیان» (تفسیر طبرى)، ج 2، ص32، ذیل آیه مورد بحث; «تفسیر شوکانى» (فتح القدیر)، ج 1، ص162; «درّ المنثور»، ج 1، ص381، ذیل آیه مورد بحث; «تفسیر آلوسى»، ج 2، ص26، ذیل آیه.