وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لاَِمْرِ اللّهِ إِمّا یُعَذِّبُهُمْ وَ إِمّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ اللّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ
و گروهى دیگر، به فرمان خدا واگذار شده اند (و کارشان با خداست); یا آنها را مجازات مى کند، و یا توبه آنان را مى پذیرد (، هر طور که شایسته باشند); و خداوند دانا و حکیم است!
جمعى از مفسران گفته اند: آیه فوق، درباره سه نفر از متخلفان جنگ «تبوک» به نام «هلال بن امیّه»، «مرارة بن ربیع» و «کعب بن مالک» نازل شده است،(1) که شرح پشیمانى و چگونگى توبه آنها، در ذیل آیه 118 همین سوره، به خواست خدا خواهد آمد.
از بعضى دیگر از روایات استفاده مى شود: آیه فوق درباره بعضى از «کفار» است، که در میدان هاى جنگ با مسلمانان، شخصیت هاى بزرگى مانند: «حمزه» سید الشهداء، و امثال او را شهید کردند، سپس دست از شرک برداشته و به آئین
اسلام روى آوردند.(2)
* * *
1. «بحار الانوار»، ج 21، ص 202 و 204 ; «مجمع البیان»، ذیل آیه.
2. «کافى»، ج 2، ص407; «بحار الانوار»، ج 20، ص113، و ج 22، ص97، و ج 69، ص 157 و 165 .