قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسی نَفْعاً وَ لا ضَرّاً إِلاّ ما شاءَ اللّهُ وَ لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لاَسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ وَ ما مَسَّنِیَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاّ نَذیرٌ وَ بَشیرٌلِقَوْم یُؤْمِنُونَ

بگو: «من مالک سود و زیان خویش نیستم، مگر آنچه را خدا بخواهد; (و از غیب و اسرار نهان نیز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده کند;) و اگر از غیب با خبر بودم، سود فراوانى براى خود فراهم مى کردم، و هیچ بدى (و زیانى) به من نمى رسید; من فقط بیم دهنده و بشارت دهنده ام براى گروهى که ایمان مى آورند! (و آماده پذیرش حقّند).

بعضى از مفسران مانند مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» نقل کرده اند: اهل «مکّه» به پیامبر(صلى الله علیه وآله) گفتند: تو اگر با خدا ارتباط دارى آیا پروردگار تو را از گرانى و ارزانى اجناس در آینده با خبر نمى سازد؟ که از این طریق بتوانى آنچه به سود و منفعت است تهیه کنى و آنچه به زیان است کنار بگذارى؟

و یا از خشکسالى، و یا پر آبى مناطق مختلف آگاه سازد، تا به موقع از مناطق خشک به سرزمین هاى پر برکت کوچ کنى؟!

در این هنگام آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.(1) سوره انفال   

* * *

1. «مجمع البیان»، ذیل آیه مورد بحث; «اسباب نزول الآیات» واحدى نیشابورى، ص154; «زاد المسیر»، ابن جوزى، ج 3، ص203; «بحر المحیط»، ج 5، ص240، ذیل آیه مورد بحث.