در روايات اسلامى شرايط و صفاتى  براى قاضى لازم دانسته شده كه به «شرايط كمال» معروف است و در عهدنامه مالك اشتر به آنها اشاره شده است. افضليت، پرحوصله بودن، سعه صدر، عدم لجاجت، تسليم در برابر حق، طمع نداشتن، قناعت نكردن به بررسى سطحى، از همه محتاط تر بودن، پافشارى در تمسك به دليل، خسته نشدن از تكرار مراجعات شكايت كنندگان، شكيبایی، قاطعيت، فريب نخوردن از ستايش متملّقان و مكفى المؤونه بودن از بيت‌المال از شرائط مهم برای قاضی است.

قرآن، فرهنگ حاكم بر نظام اسلامي را اين گونه توصيف می كند: حاكم اسلامى در كنار قاطعيّت، مأمور به عفو، گذشت و استغفار در درگاه الهى است و تكيه گاه اصلى را خدا مى داند. عشق به خدا در اين گونه افراد برترين ارزش است و فرمان مى ‌دهد که او دست ردّ به سينه ثروتمندان غافل و بى خبر بزند. هميشه مراقب است كه مبادا در داورى ها، گرفتار حبّ و بغض و هوى و هوس شود و حقّ بى گناهى را ضايع كند. رابطه پدر و فرزندی مانع اجراى عدالت نمی شود و از منافع خويش در برابر اجراى حق می گذرند.

گاه تكيه بر اصل شورا از «قاطعيّت» و «سرعت عمل» مى كاهد، و گاه فرصتها از دست مى رود؛ به همين دليل بعضى مديران، به اين اصل چندان علاقه اى ندارند. ولى اگر اين ضايعات را در برابر ضايعات ناشى از استبداد قرار دهيم، تصديق خواهيم كرد كه بسيار كم اهمّيّت تر است. منتها بايد كوشيد روح مشاوره و همفكرى و همگامى توأم با «سرعت و قاطعيّت» در جامعه زنده شود تا از اين ضايعات نيز بكاهد.

يك سازمان مانند بدن انسان گاهى با حوادثی مواجه شده و بيمار مى شود؛ این حوادث گاه همه گیر و عمومی اند و گاه جزئی. در همه این موارد مدیر علاوه بر تجربیاتش می تواند از اصولی کلی بهره گیرد؛ مثلا در حوادث عمومی با خونسردی، توکل بر خدا، قاطعيّت و در عین حال انعطاف پذیری مجموعه را از گزند حادثه مصون دارد. امّا اگر حادثه فردیست، جدّیّت را به همراه صمیمیت بکار برده طوری برخورد کند که جلوی بروز اين گونه حوادث گرفته شود، از تعصّب بیجا و عجله بپرهیزد، عجولانه تصميم نگیرد و ميان جاهل قاصر و مقصّر فرق بگذارد.

«خشونت» های حسن و نیک را می توان در مواردی خلاصه کرد. مانند: 1- خشونت به معنی قاطعیت و سرسختی در اجرای قانون و سختگیری در تحقق عدالت و صلابت در دفاع از حق. 2- خشونت قانونی، که سبب نظم در جامعه می شود. 3- خشونت رحمانی از سوی پروردگار که سبب تربیت و تکامل انسان ها می شود. 4- خشونت در قبال دشمنان، زورگویان و تعدی گران به حقوق مردم. 5- خشونت بازدارنده که از نظر شرع ضرورت دارد. 6- خشونت علیه خائنان، فتنه گران و خوارج. 7- خشونت با رهبران کفر و ظلم در راستای ریشه کنی ظلم و ظلمت و ....