موضوع ولادت امام زمان(عج) تصریحا و یا تلویحا در برخی منابع اهل سنت و طی قرون متمادی گزارش شده است. برای مثال در کتاب هایی چون اسنی المطالب، تذکره الخواص، کفایه الطالب، العبر، الصواعق، الاتحاف و الاعلام می توان نشانی از این گزارش ها یافت. حتی برخی از مولفین تعداد چنین گزارش هایی را در منابع اهل سنت تا 128 مورد شمرده اند. اما باید توجه داشت که بسیاری از این گزارش ها از سوی مولفین سنی مذهب، مورد قضاوت مبنی بر صحت یا عدم صحت قرار نگرفته اند.

از نظر قرآن رسیدن به مقام امامت و نبوت در کودکی، امری ممكن بوده و واقع نيز شده است. خداوند درباره حضرت يحيى(ع) مى فرمايد: «ما به او در كودكى مقام نبوت داديم» و در مورد حضرت عيسى(ع) مى فرمايد: «همانا من بنده خدايم كه مرا كتاب آسمانى و شرف نبوت عطا فرمود».

برخی از علماى اهل سنّت (نزدیک به 8 نفر) روایاتى را نقل کرده اند که نشان مى دهد آیه اولی الامر در شأن اهل بیت(ع) است. از جمله: ابن حیان اندلسی، نیشابوری، قندوزی، حاکم حسکانی، فخر رازی و... .

در کتب اهل سنت روایاتی در ارتباط با سخن گفتن حضرت فاطمه(س) در رحم مادر وجود دارد. به عنوان نمونه محب طبرى مى نویسد: «پیامبر(ص) فرمود: جبرئیل سیبى از بهشت آورد. آن را خوردم و آنگاه با خدیجه آمیزش کردم و او فاطمه را باردار شد. خدیجه (مى) گفت: هرگاه تنها مى شوم کودکى که در رحم دارم با من تکلم مى کند ...» هم چنین قندوزی در ینابیع از حضرت خدیجه(س) روایت کرده که: «هنگامی که فاطمه را باردار شدم، او در رحم با من صحبت می کرد ...».

در برخی از كتابهاى اهل تسنن تاكيد شده كه آيه تبليغ در شأن على(ع) نازل شده و روایاتی از صحابه در این مورد ذکر شده است. اين احاديث را علمائي مانند ابونعيم اصفهانى، ابن عساكر، فخر رازى، ابو اسحاق حموينى، ابن صباغ، سيوطى، قاضى شوكانى، آلوسى، قندوزى و ... در كتاب‌هايشان نقل كرده اند. در مقابل نیز برخي علمای ایشان از كنار آيه به راحتي گذشته اند.

گروهى از علماى اهل سنت به ولادت فرزندى براى امام حسن عسكرى(ع) به نام مهدى(عج) اعتراف نموده اند. مانند: ابن خلكان شافعى در «وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان»، ابن اثير در «الكامل في التاريخ»، ابن حجر هيتمى در«الصواعق المحرقة»، ابن عربى در «فتوحات مكيه»، ياقوت حموى در «معجم البلدان» و ...

بسیاری از علمای اهل سنت حکم به صحت حدیث ثقلین کرده اند؛ از جمله حاکم نیشابورى، ابن کثیر، سیوطى، حسن بن على سقاف شافعى، متقى هندى، البانى، ابن حجر عسقلانى، ابن حجر هیثمى، بویصرى، یعقوب بن سفیان فسوى، قندوزى حنفى و  آلوسى می گویند: حدیث ثقلین صحیح السند است. ابن جریر طبرى نیز حدیث را تصحیح نموده است. هم چنین هیثمى، طبرانى، ازهری و سمهودى شافعى این حدیث را حسن و صحیح دانسته اند.

مضمون حدیث مدینة العلم در دیگر احادیث آمده، از جمله: 1 ـ حدیث «انا دار الحکمة و علىّ بابها». این حدیث را 59 نفر از علمای اهل سنت مثل: احمد بن حنبل، ترمذى، ابونعیم الاصفهانى، ابن المغازلى، سبط بن الجوزى و...، نقل کرده و از مسلّمات دانسته اند. 2 ـ حدیث «أنا مدینة الحکمة و علىّ بابها». این متن از حدیث را نیز دوازده نفر از علماى اهل سنت مثل: ابونعیم اصفهانى، خطیب بغدادى، مناوى، قندوزى و...روایت کرده و آن را از مسلّمات برشمرده اند.

با مراجعه به منابع اهل سنت، در مى یابیم که مقصود از«حبلُ اللّه» در آیه شریفه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا»، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مى باشند.
به عنوان مثال: ابن حجر از ثعلبى در تفسیرش از امام صادق(ع) نقل کرده که فرمود: «ما ریسمان خداییم که خداوند فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا».
 

عده اى از علماى اهل سنّت احادیث مربوط به شأن نزول آیه عذاب واقع  را در کتب خود نقل کرده اند که تعدادشان به 22 نفر می رسد، از جمله حسکانی، حموئی، ابن صباغ، قندوزی و... .