این شخص در جریان مناظره با امام(ع) درباره عصمت انبیاء شبهه ای مطرح نمود و به زعم خود با توسل به آیاتی از قرآن، نسبت عصیان و گناه را به پیامبرانی چون: حضرت آدم، داوود، یوسف و یونس(ع) روا داشت. امام(ع) جواب ایرادات وی را بیان فرمود و توضیحات کاملی ارائه داد چنانکه او به گريه افتاد و عرض كرد: «اي فرزند رسول خدا، من توبه مي كنم و تعهد مي نمايم كه از امروز به بعد دربارة پيامبران خدا جز آن چه شما فرموديد، نگويم».

زیدیّه پیروان زید فرزند امام سجّاد(ع) مى باشند و او را امام پنجم از امامان اهل بیت می دانند و معتقدند پس از وى فرزندش یحیى به جاى وى نشست و... . در ایران ناصر اطروش جمع کثیرى را به مذهب زیدیه درآورد. به عقیده زیدیه هر فاطمى نژاد، عالم، زاهد، شجاع، سخى، که به عنوان قیام به حق خروج کند مى تواند امام باشد. زیدیه در اصول به معتزله و در فروع به فقه ابی حنیفه گرایش پیدا کرده اند.

در آیه 37 سوره احزاب، دو جمله هست که بعضی آن را منافی با عصمت دانسته اند. ولی با بررسی و دقت معلوم می شود، آنچه پیامبر(ص) در دل مخفى مى داشت، همان ازدواج با همسر زید بود و چیزى که پیامبر(ص) از آن بیم داشت، عکس العمل هایى بود که انتظار مى رفت در مقابل شکستن سنّت جاهلى ازدواج با همسر مطلقه فرزند خوانده و همچنین ازدواج با زنى که در شأن پیامبر(ص) نبود، نشان دهند. البته ترس تا زمانى بود که فرمان قطعى الهى صادر نشده بود. 

روایات بسیاری دلالت بر گریه پیامبر(ص) بر اموات یا گریه دیگران در حضور آن حضرت دارد، نقل شده پیامبر(ص) قبل از آن که خبر شهادت زید و جعفر و ابن رواحه به مردم برسد شهادت آنان را خبر داد، پس فرمود: زید پرچم را به دست گرفت و به شهادت رسید، سپس جعفر پرچم، و پس از وی، ابن رواحه هم شهید شد، پیامبر در آن حال گریستند. هم چنین پس از نیرد احد، پیامبر(ص) فرمودند: «حمزه هیچ گریه کننده اى ندارد. سعد بن معاذ زنان را به خانه پیامبر آورد و آنها بر حمزه گریه کردند. پیامبر براى آن زنان دعا کرد و آنها را باز گرداند.