سه اصل عمده بر نظام حكومت اسلامى حاكم است؛ اول اين كه مسئولان اجرائى، خود را امانت دار الهى مى دانند كه بايد حكومت و مقامات حكومتى را كه به آنها سپرده شده به عنوان يك وديعه حفظ كنند. دوم مردم آنها را مبعوثان الهى مى دانند؛ چرا كه اطاعت از آنها شاخه اى از اطاعت خدا است، و فرمان آن ها به منزله فرمان الهى است. سوم روح معنويّت و ارزش هاى اخلاقى در چنين حكومتى بايد بر همه چيز سايه بيفكند و مسائل اخلاقى و انسانى در سر لوحه كارها قرار گيرد؛ و انگيزه ها بايد فراتر از انگيزه هاى مادّى باشد.

جوانان در مورد شيطان، سؤالاتى دارند. 1. چرا شيطان وسوسه‌گر خلق شد؟ خدا شيطان را پاك آفريد و شيطان نيافريد و تكبّر و حسد سبب سقوطش شد. 2. اگر جزءِ ملائكه بوده چرا از فرمان الهى تمرّد كرد؟ شيطان از جنّيان بود نه از ملائكه. 3. ما براى سعادت آفريده شده‌ايم پس موجود مزاحم شيطان براى چيست؟ شيطان بى‌اختيار در انسان نفوذ نمى‌كند و اين ما هستيم كه دروازه قلب خود را باز مى‌كنيم؛ البته شيطان براى آنانكه در راه سعادتند اسباب تكامل است؛ چون با گلاويز شدن با آدم، ايمان تقويت مي‌شود.

طبق آیه 70 سوره یوسف، یوسف(ع) به برادرانش تهمت دزدی زد و برادرش بنامین را به بردگی گرفت؛ آیا این کار با عصمت پیامبر(ص) سازگار است؟ جواب این سؤال از لابلای آیات این سوره مشخص می شود، زیرا: اوّلا این کار ظاهراً با توافق خود بنیامین انجام گرفته است. ثانیاً: گوینده این سخن که«شما سارقید» معلوم نیست چه کسى بوده. ثالثاً: مجموع این برنامه ها چه در مورد برادران و چه در مورد پدر، تکمیل برنامه آزمایش الهى نسبت به آنها بود. به تعبیر دیگر یوسف(ع) طبق فرمان الهى این امور را انجام داد.

شیعه در لغت، پیروان و یاوران یک شخص است و در اصطلاح به کسى گفته می شود که از على(ع) و فرزندان او پیروى مى کند، به اعتبار این که آنان جانشینان پیامبر(ص) و پیشوایان مردم پس از اویند و آن حضرت ایشان را به فرمان خدا براى این مقام نصب کرده و نام ها و ویژگى هاى آنان را یاد کرده است.

«مراقبه» مراقبت از خويشتن است به این صورت که انسان بعد از عهد و پيمان با خويش براى طاعت فرمان الهى و پرهيز از گناه بايد مراقب پاكى خويش باشد، چرا كه اگر غفلت كند، ممكن است تمام شرط و پيمانها به هم بريزد.

امام علی(ع) با اشاره به نفوذ فرمان الهی در تمام هستی می فرماید: «دنيا و آخرت زمام خود را به او سپرده اند». در حقيقت دنيا و آخرت را به حيوان هاى رامى تشبيه کرده كه زمامش بدست اوست. سپس مى فرمايد: «کلیدهای آسمانها و زمينها در دست قدرت اوست و درختان سرسبز هر صبح و شام در برابر او سجده مى كنند». در واقع سر تسليم فرو مى آورند. آنگاه مى فرماید: «به فرمان او از شاخه هاى خود آتش هاى نورانى بر مى افروزند». اين از عجايب قدرت خداست كه از ميان آب و خاك، مادّه اى ايجاد مى كند كه كانون آتش و نورانيّت است.

از مجموع موارد استعمال وحى و مشتقات آن مى توان نتیجه گرفت که «وحى» از سوى پروردگار، دو گونه است: «وحى تشریعى» و «وحى تکوینى»؛ «وحى تشریعى» همان است که بر پیامبران فرستاده مى شد، و رابطه خاصى میان آنها و خدا بود که فرمان هاى الهى و حقایق را از این طریق دریافت مى داشتند.
و «وحى تکوینى» در حقیقت، همان غرائز و استعدادها و شرائط و قوانین تکوینى خاصى است که خداوند در درون موجودات مختلف جهان، قرار داده است.