امام علي(ع) درباره راه نجات از غفلت مرگبار دنياپرستان می فرمایند: «هر كس بايد از [مواهب و امكانات] خويشتن بهره گيرد؛ چرا كه شخص بصير و بينا كسى است كه [با گوش خود] بشنود و بينديشد و [با چشم خود] ببيند و عبرت گيرد؛ سپس در جاده روشنى گام نهد كه در آن از راه هايى كه به سقوط و گمراهى و شبهات اغواگر منتهى مى شود دورى جويد، گمراهان را از طريق سازشكارى در حقّ يا تحريف در سخن يا ترس از راستگويى بر خود مسلّط نكند».

امام علی(ع) درباره حفظ دین و دنیا به فرزندش چنين توصيه مي نمايد: «[اي فرزندم] دين و دنيايت را نزد خدا به امانت بگذار و از او بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرتت بخواه»؛ چراكه هيچ كس بهتر از خدا نمى تواند دين و دنياى انسان را حفظ كرده و بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرت انسان تأمين كند. از سوی دیگر دین و دنیای انسان در معرض آفات بسیار متنوعی قرار دارد که غلبه و رهایی از آنها جز با استمداد از ذات خداوند امكان پذير نيست.

عصاره تأثير توجه به دنيا و گمراه شدن به وسیله آن، در جوامع روايي مخصوصاً نهج البلاغه، داشتن آرزوهای دور و دراز و پیروی از هوا و هوس بیان شده است. این عوامل موجب می شود که انسان دچار غفلت شده و ياد خدا در زندگی اش کم رنگ شود. امام علي(ع) می فرماید: «آرزوهاي طولاني مايه سهو عقل و نسيان ياد خداست».

فعاليت شركت‌هاي هرمي در بسترهاي مختلفي رشد و توسعه مي‌يابد. معضل بيكارى، مشكلات اقتصادى، فقدان برنامه ريزى همه جانبه، ناآگاهى و بى‌خبرى نسبت به اصل جرم يا مجازات آن، ضعف ايمان و دنياطلبى، طمع رسيدن به سود كلان و دست يافتن به زندگى آسان و مرفّه و بدون زحمت از زمينه‌هاي رشد و توسعه اين گونه شركت‌هاست.

«جاه طلبی» در کلام معصومین(ع) بشدت مورد نکوهش قرار گرفته، همانند این سخن پیامبر اعظم(ص) که می فرمایند: «علاقه شديد به مقام و مال، نفاق را در قلب انسان مى روياند همان گونه كه آب سبزه را مى روياند»، و در حدیثی دیگر می فرمایند: «دو گرگ درنده كه در آغل گوسفندان رها شوند فساد و خرابى آنها بيشتر از حبّ مال و مقام در دين انسان مسلمان نيست». امام صادق(ع) در این رابطه می فرمایند: «كسى كه طالب مقام باشد، هلاك مى شود» و ... این تعابیر به خوبى نشان مى دهند كه جاه طلبى و حب مقام با حق پرستى در تضاد است.

ایشان در خطبه 111 نخست همگان را از دنياى فانى و فريبنده بر حذر مى دارد و سپس با ذكر هجده وصف درباره دنيا و فريبندگى آن، ماهيّت واقعى آن را كاملاً برملا ساخته می فرماید: «ظاهرش شيرين و با طراوت، و در لابه لاى شهوات پيچيده شده، به خاطر نقد بودنش جلب توجه مى كند و با اين كه مواهب آن ناچيز است دل ها را به خود مى كشاند، آرزوهاى دنيا پرستان را در خود جمع كرده و زيور فريب به خود پوشانده است ولی شادمانى و نعمت آن پايدار نيست و از مشكلاتش كسى در امان نمى باشد و ...».