آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) درباره حفظ دین و دنیا به فرزندش چنين توصيه مي نمايد: «[اي فرزندم] دين و دنيايت را نزد خدا به امانت بگذار و از او بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرتت بخواه»؛ چراكه هيچ كس بهتر از خدا نمى تواند دين و دنياى انسان را حفظ كرده و بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرت انسان تأمين كند. از سوی دیگر دین و دنیای انسان در معرض آفات بسیار متنوعی قرار دارد که غلبه و رهایی از آنها جز با استمداد از ذات خداوند امكان پذير نيست.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» به فرزندش دو دستور مى دهد كه همه چيز در آن دو جمع است؛ نخست مى فرمايد: (دين و دنيايت را نزد خدا به امانت بگذار)؛ «اسْتَوْدِعِ(1) اللهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ». سپس مى افزايد: (و از او بهترين مقدّرات را براى امروز و فردا، دنيا و آخرتت بخواه و سلام بر تو)؛ «وَ اَسْأَلْهُ خَيْرَ الْقَضَاءِ لَكَ فِي الْعَاجِلَةِ وَ الْآجِلَةِ، وَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ السَّلَامُ».
بديهى است هيچ كس بهتر از خدا نمى تواند دين و دنياى انسان را حفظ كند و هيچ كس بهتر از او نمى تواند بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرت انسان تأمين كند. او سرچشمه همه خيرات و منبع تمام بركات است و هركس هرچه دارد از او دارد همان گونه كه در «قرآن مجيد» مى خوانيم: «بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ»(2)؛ (تمام خوبيها به دست توست و تو بر هر چيزى توانايى).
شكّي نيست كه هم دنياى انسان آفاتى دارد و هم دين انسان و البتّه آفات دين بيشتر است و اين آفات به قدرى زياد و متنوع است كه غلبه بر آنها جز با استمداد از ذات پاك خداوند امكان پذير نيست.
و به گفته مولوى:
صد هزاران دام و دانه است اى خدا *** ما چو مرغان حريص و بى نوا
دم به دم وابسته دام نُوايم *** هر يكى گر باز و سى مرغى شويم
مى رهانى هر دمى ما را و باز *** سوى دامى مى رويم اى بى نياز
گر هزاران دام باشد هر قدم *** چون تو با مايى نباشد هيچ غم.(3)