«جاه طلبی» در کلام معصومین(ع) بشدت مورد نکوهش قرار گرفته، همانند این سخن پیامبر اعظم(ص) که می فرمایند: «علاقه شديد به مقام و مال، نفاق را در قلب انسان مى روياند همان گونه كه آب سبزه را مى روياند»، و در حدیثی دیگر می فرمایند: «دو گرگ درنده كه در آغل گوسفندان رها شوند فساد و خرابى آنها بيشتر از حبّ مال و مقام در دين انسان مسلمان نيست». امام صادق(ع) در این رابطه می فرمایند: «كسى كه طالب مقام باشد، هلاك مى شود» و ... این تعابیر به خوبى نشان مى دهند كه جاه طلبى و حب مقام با حق پرستى در تضاد است.

حضرت ابراهیم(ع) قلب سلیم را تنها سرمایه انسان در قیامت دانسته و می فرماید: «کسى که به حضور خدا بیاید در حالى که قلب سلیم [سالم از هر گونه شرک، کفر و آلودگى به گناه] داشته باشد». در حقیقت قلب سلیم، قلبی است که از هرگونه بیماری و انحراف اخلاقی و اعتقادی دور باشد. از این رو قرآن در معرفی منافقان می فرماید: «در دل هاى آنها یک نوع بیمارى است و بر اثر لجاجتشان خدا بر این بیمارى مى افزاید!». از این رو اعمال انسان بازتاب وسیعى در قلب و جان داشته و آن را به رنگ خود در مى آورد.