ایشان در این باره می فرماید: «تو چنين پنداشتى كه من نسبت به خلفاء پيشين حسد ورزيدم و بر آنها ستم كردم اگر اين گونه باشد جنايتى بر تو نرفته است كه از تو عذرخواهى كنم [و ابداً به تو مربوط نيست به گفته شاعر:] اين عيبى است كه گَرد عارِ آن بر تو نمى نشيند». در واقع منظور امام(ع) اين است كه اگر من مشكلى با خلفا داشته ام بايد آنها يا فرزندان آنها مدعى شوند؛ اما تو كه از «طلقاء» هستى و در آخرين مرحله از روى ناچارى در «فتح مكّه» اسلام را پذيرا شدى، حق ندارى در اين موضوع وارد شوى.

نماز خواندن موجب نزول برکات الهی مي شود؛ از امام صادق(ع) نقل شده كه اگر خداوند سبحان بخواهد بركتي به انسان مرحمت كند، آن را در بهترين حال به انسان عطا مي فرمايد و بهترين حالت در محراب بودن و در جنگ با دشمن دروني است. به عنوان مثال، خداي سبحان اگر به زكريا(ع)، يحيي(ع) را مرحمت كرده در حال عبادت اين بشارت به او داده شده است.

عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن مجید آمده است، فقط 26 نفر است و آنها عبارت اند از: آدم، نوح، ادریس، صالح، هود، ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یوسف، لوط، یعقوب، موسى، هارون، شعیب، زکریا، یحیى، عیسى، داوود، سلیمان، الیاس، الیسع، ذوالکفل، ایوب، یونس، عزیر، و محمّد(صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین). ولى علاوه بر این 26 پیامبر بزرگ، پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن بدون ذکر نام اشاره به آنها شده است.

اهل سنّت، مطابق حدیثى از ابوبکر، معتقد به عدم ارث گذاشتن انبیاء شده اند. لکن: 1- این حدیث مخالف قرآن است. 2- مخالف با تصمیم ابوبکر در برگرداندن فدک است. 3- چگونه پیامبر(ص) این حدیث را به ابوبکر که نیازى به آن نداشته تعلیم نموده ولی از دخترش که باید می دانسته، دریغ داشته!؟

اولا پيامبر(ص)، اسلام آوردن ایشان در سن كودكي را پذيرفت؛ لذا كسى كه اسلام او را در آن سن معتبر نداند بر پيامبر(ص) ايراد گرفته است. ثانيا پيامبر(ص) ایشان را [علاوه بر پذيرش اسلامش] به عنوان برادر، وصى و جانشين خود معرفى كرد و ديگران را به پيروى از او دعوت كرد. پس سن بلوغ، شرط پذيرش اسلام نيست و هر نوجوانى كه عقل و قدرت تشخیص كافى دارد و اسلام را بپذيرد در زمره مسلمين قرار مى گيرد. ثالثاً: قرآن بلوغ را شرط نبوت هم نمي‌داند و برخى از انبيا مانند يحيي(ع) و عيسی(ع) در طفوليت به نبوت رسيدند.

حضرت یحیی(ع) فرزند زکریا(ع) می باشد که معاصر حضرت عیسی(ع) و از پیامبران بنی اسرائیل است و در کودکی به نبوت رسیده است. وی پسر خاله عیسی(ع) بود و تا پایان عمر مثل او ازدواج نکرد و چون کتاب آسمانی نداشت عامل به کتاب تورات حضرت موسی(ع) بود و او بود که حضرت مسیح(ع) را غسل تعمید داده است.

اخبار  و روایات متعدد، این مطلب را تأیید مى کند که پیامبران الهى 124 هزار نفر بودند، البته عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن آمده است فقط 26 نفر است. ولى پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن اشاراتى به آنها شده، بى آن که صریحاً نام آنها بیان شود، مانند: اشموئیل، ارمیا و...

مهمترین مباحث سوره مریم، سرگذشت «زکریا» و «مریم» و عیسی و یحیى و ابراهیم و فرزندش اسماعیل و ادریس و بعضى دیگر از پیامبران بزرگ الهى(ع)، می باشد. سپس مسائل مربوط به قیامت و مواعظ و نصائحی مطرح شده و در پایان درباره قرآن و نفى فرزند از خداوند و مساله شفاعت بحث شده است.

در این سوره نام شانزده پیامبر، بعضى با ذکر فرازهائى از حالاتشان، مانند: موسى، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذا الکفل، ذا النون(یونس)، زکریا و یحیى(ع)، و بعضى تنها به صورت اشاره، آمده است مانند: پیامبر اسلام(ص) و حضرت مسیح(ع). همچنین مباحث دیگری درباره معاد، وحدت خالق، پیروزی حق بر باطل و هشدار به انسان های جاهل آمده است.