انسان موحد همچنان که خالق خویش را تنها خدای یکتا می داند، او را تنها مربی و رازق خویش دانسته و حوائج خود را از او می طلبد. درخواست حاجت – اعم از دنیوی و اخروی- از خداوند متعال نه تنها ناپسند نیست؛ بلکه از شئون توحید بوده و مورد سفارش قرآن کریم در آیات متعددی است. طبق بیان قرآن، پیامبران الهی نیز از خداوند متعال درخواست هایی دنیوی داشته اند.

اهل سنّت، مطابق حدیثى از ابوبکر، معتقد به عدم ارث گذاشتن انبیاء شده اند. لکن: 1- این حدیث مخالف قرآن است. 2- مخالف با تصمیم ابوبکر در برگرداندن فدک است. 3- چگونه پیامبر(ص) این حدیث را به ابوبکر که نیازى به آن نداشته تعلیم نموده ولی از دخترش که باید می دانسته، دریغ داشته!؟

مهمترین مباحث سوره مریم، سرگذشت «زکریا» و «مریم» و عیسی و یحیى و ابراهیم و فرزندش اسماعیل و ادریس و بعضى دیگر از پیامبران بزرگ الهى(ع)، می باشد. سپس مسائل مربوط به قیامت و مواعظ و نصائحی مطرح شده و در پایان درباره قرآن و نفى فرزند از خداوند و مساله شفاعت بحث شده است.

هر کس سوره مریم را بخواند به تعداد کسانى که زکریا و یحیى و مریم و عیسى و موسى و هارون و ابراهیم و اسحاق و یعقوب و اسماعیل را تصدیق یا تکذیب کردند خداوند ده حسنه به او مى دهد و نیز به تعداد قائلان و منکران فرزند براى خدا؛ و اگر مداومت به خواندن این سوره کند، از دنیا نخواهد رفت، مگر این که خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بى نیاز مى کند.

در این سوره نام شانزده پیامبر، بعضى با ذکر فرازهائى از حالاتشان، مانند: موسى، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذا الکفل، ذا النون(یونس)، زکریا و یحیى(ع)، و بعضى تنها به صورت اشاره، آمده است مانند: پیامبر اسلام(ص) و حضرت مسیح(ع). همچنین مباحث دیگری درباره معاد، وحدت خالق، پیروزی حق بر باطل و هشدار به انسان های جاهل آمده است.

عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن مجید آمده است، فقط 26 نفر است و آنها عبارت اند از: آدم، نوح، ادریس، صالح، هود، ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یوسف، لوط، یعقوب، موسى، هارون، شعیب، زکریا، یحیى، عیسى، داوود، سلیمان، الیاس، الیسع، ذوالکفل، ایوب، یونس، عزیر، و محمّد(صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین). ولى علاوه بر این 26 پیامبر بزرگ، پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن بدون ذکر نام اشاره به آنها شده است.