اگر ادله قطعیه بر امكان موضوعى وجود داشته باشد، نمى توان به جهت مشكلات احتمالی، اصل آن را انكار كرد؛ بلكه وظيفه علما ارشاد مردم و بر حذر داشتن آنها از افراد شياد و حيله گر است. همان طور كه نمى توان به صرف ادعاي مدعيان دروغين نبوت، اصل نبوت را انكار نمود.

از وظایف «سازمان وکالت» مي توان به دريافت، تحویل و توزيع وجوه شرعى، رسيدگى به اوقاف، راهنمايى و ارشاد شيعيان و مناظره با مخالفان، ايفاى نقش سياسى و نقش ارتباطى سازمان وكالت و كمك به نيازمندان و حل مشكلات شيعيان اشاره كرد.

چون امام چهارم در عصر اختناق زندگى مى‏ كرد، نمى ‏توانست مفاهيم مورد نظر خود را بصورت آشكار و صريح بيان كند، از اينرو از شيوه موعظه استفاده مى ‏كرد و مردم را از طريق موعظه با انديشه درست اسلامى آشنا مى ‏كرد و اين انديشه را كه در اثر تبليغات حاكمان جائز در طول زمان به فراموشى سپرده شده يا تحريف گشته بود، به صورت اول و اصيل به ياد مردم مى ‏آورد و توده مردم و جامعه اسلامى را تا هر مقدار كه مى ‏توانست با حقايق و تعاليم اسلام آشنا مى ‏ساخت.

يكي از احكام جنگ در اسلام اين است كه مستحب است جنگ از ظهر به بعد شروع شود و قبل از ظهر مكروه است؛ مگر اينكه دشمن حمله كند. راز اين نكته اين است كه چون درهاي رحمت هنگام ظهر باز است. شايد خداوند قلب كفار و منافقان را هدايت كند كه به اسلام گرايش پيدا كنند و خوني ريخته نشود؛ چنانكه در روز عاشورا مبارزه و جنگ سيدالشهدا(ع) از ظهر به بعد بوده و قبل از ظهر چند مرتبه آن حضرت به ارشاد و تبليغ لشگر دشمن پرداخت.

کتاب «الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد» تاریخ اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) است که توسط شیخ مفید ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان معروف به ابن المعلم (336 ـ 413 ق) تالیف شده است. شیخ مفید این کتاب را در پاسخ به پرسش بعضی از شیعیان درباره واقعیت و حقیقت تاریخ ائمه (علیهم السلام) نوشته است که بر اساس روایات معتبر و مسند تنظیم و تدوین شده است. او کتابش را در یک مقدمه و دوازده باب به تعداد ائمه شیعه (علیهم السلام) تنظیم کرده و در ذیل هر باب چند فصل با عناوین مختلف مربوط به مسائل تاریخی عام، مسائل تاریخی هر امام ، فضائل، اصحاب، کلمات و خطبه‌ها، اولاد، فضیلت زیارت، کرامات و معجزات، و مناظرات و احتجاج های آن بزرگواران منعقد ساخته است.

«سرّي بودن ولادت حضرت مهدي(عج)» منافاتي با «متواتر بودن روايات مربوط به آن» ندارد؛ زيرا علاوه بر وجود اخبار زيادى از امام عسكرى(ع) و سایر ائمه(ع) بر ولادت حضرت، عده ای هم موفق به ملاقات آن حضرت شده اند.