مسيحيان پنداشته‌اند كه حتماً مسيح به دار آويخته و كشته شده است؛ اما حقيقت همان است كه قرآن به صراحت فرموده است: «و حال آن كه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند، ليكن امر بر آنان مشتبه شد؛ و كسانى كه درباره او اختلاف كردند، قطعاً در مورد آن دچار شك شده‌اند و هيچ علمى بدان ندارند، جز آنكه از گمان پيروى مى كنند، و يقيناً او را نكشتند؛ بلكه خداوند او را به سوى خود بالا برد»... .

قرآن، بشارت مسيح(ع) به آمدن پيامبر اكرم(ص) را مورد اشاره قرار داده است و اين مژده در ميان بشارت‌هاى مسيح(ع) وجود دارد؛ لکن این موضوع در ترجمه‌ها به گونه‌اى تحريف شده است. و این تحریف از آن جهت است که زبانى كه مسيح با آن اين بشارت را داده زبان عبرى است و زبان انجيل يوحنّا كه اين بشارت را نقل كرده نيز عبرى است؛ اما پس از ترجمه به زبان يونانى - كه مشخص نيست توسط چه كسى ترجمه شده - اصل آن گم شده و اثرى از آن نيست.

در تورات و سایر کتب پیشینیان به صراحت از شراب مسکر منع شده است. حضرت عیسی خود را پیرو تورات و کتب پیشینیان و کامل کننده آنها می دانست و هرگز نمی توانست خلاف آنها عمل کند.
بیشتر آموزه ها و تعلیمات دینی مسیح تحریف شده است و تاريخ اناجيل كنونى مي گويد كه تمام آنها ساليان دراز بعد از مسيح و بدست بعضى از مسيحيان نگاشته شده است و به همين دليل داراى تناقضهاى آشكارى است.
ضمن اینکه در تفسیر شرابی که در انجیل آمده به «مسکر» اختلاف است. همچنین در نقل انجیل لوقا و انجیل متی از «شام آخر عیسی»، سخن از میوه انگور است و صراحتی ندارد که درون پیاله شراب بوده است یا آب انگور؟
با توجه به اینکه شراب مسکر آثار سوء بر جسم و جان انسان دارد و از نظر مفاسد اخلاقى و اجتماعى نيز زيان هايى غير قابل انكار دارد، چگونه مى توان پذيرفت پيامبرى كه راهنماى اخلاقى مردم است شراب سازى كند؟!
شک نیست که این یک افسانه ساختگى و دروغین است که به این پیامبر بزرگ نسبت داده شده است، خصوصا وقتی زشتى شراب و زیان هاى بى شمار آن بر کسى پوشیده نیست، و در همه ادیان آسمانى حرام و ممنوع است.

ایشان «قرآن» را چنين معرفي می نماید: «پيامبر اسلام(ص) براى مردم كتابى كه كتب آسمانى پيشين را تصديق مى كرد و نورى كه بايد به آن اقتدا شود و در پرتو آن حرکت کرد را به ارمغان آورد، اين همان قرآن است. آن را به سخن آوريد [تا همه چيز را بازگو كند]؛ هر چند هرگز براى شما [نسبت به تمام اين امور] سخن نمى گويد؛ ولى من از جانب آن به شما خبر مى دهم [و اسرار مكتومش را فاش مى سازم]، ليكن من به شما خبر مى دهم؛ آگاه باشيد! در آن، علم آينده و اخبار پيشين و داروى بيمارى هاى شما و نظم و سامان دادن به روابط ميان شماست».

در اسلام مقام مجاهدان و شهيدان فوق العاده والا است، «قرآن» با صراحت به آنان وعده بهشت داده است. راستى چه تجارت بى نظيري! خريدار خداوند، فروشندگان مؤمنانِ مجاهد، متاعى كه خريدارى مى شود جانها و اموالى است كه خداوند خودش به آنها بخشيده، بهايى كه براى آن پرداخته مى شود بهشت جاويدان و سند اين معامله سه كتاب بزرگ آسمانى است و به دنبال همه اينها تبريك خريدار به فروشنده است! شهادت مقام والائى است كه در اين مسير نصيب گروهى از سعادتمندان مى شود؛ اما نه به منظور شهادت؛ بلكه گذرگاهى است براي رسيدن به هدف.

برخی از منابع مسیحیت بیان قرآن در مورد حضرت عیسی(ع) و حضرت مریم(س) را متأثر از برخی نسخه های تحریف شده تورات قلمداد نموده و آن را خرافات پنداشته اند. این در حالی است که اناجیل معتبری مانند انجیل «لوقا»، «متّی» و «برنابا» به این مطلب پرداخته و بر واقعه تولد عیسی(ع) از مادر باکره صحّه گذاشته اند. 

خداوند در این آیه به پیامبر اسلام «خبر» می دهد که در زمان مسیح(ع) به مسیحیان گفتیم: «بايد طبق دستورهاى انجيل حكم و داورى نمايند»، نه اینكه قرآن به پيروان مسيح(ع) دستور دهد كه هم اكنون بايد به احكام انجيل عمل كنند. زيرا اين سخن با ساير آيات قرآن که انجیل و تورات را تحریف شده می دانند و با اصل وجود قرآن كه اعلام آیين جديد و نسخ آیين قديم می كند سازگار نيست.

اولا: آیاتی در قرآن وجود دارد که به تحریف قسمت هایی از تورات و انجیل که باب میل اهل کتاب نبوده اشاره دارد. ثانیا: قرآن کریم تنها بخشی از تورات و انجیل را تصدیق کرده و تصدیق جزئی از آنها به معنای تصدیق کل این دو کتاب نیست. ثالثا: با وجود قرآن که کتابی جامع و کامل می باشد، مراجعه به کتب آسمانی پیشین معنی ندارد و هدایت گری تورات و انجیل مربوط به زمانه خودشان است.

كتب مقدس يهود و نصارى، نه كتاب آسمانى، بلکه کتاب هایی هستند که پس از حضرت مسيح(ع) و موسى(ع) به وسيله شاگردان و پيروان آنها نوشته شده است. عهد عتيق یهودیان مشتمل بر 39 كتاب است كه پنج كتاب آن اسفار پنجگانه تورات است. اما عهد جديد مسيحيان، مشتمل بر 27 كتاب است چهار كتاب آن كه اناجيل اربعه نام دارند که به وسيله شاگردان مسيح(ع) نوشته شده و بيست و دو كتاب از آن، نامه هايى است كه توسط رجال برجسته مسيحيت براى مناطق مختلف نوشته شده، و آخرين كتاب، مكاشفات يوحنا می باشد.

امام علي(ع) درباره لزوم پیروی از پیامبر(ص) به عنوان بهترين رهبر می فرماید: «پسرم بدان هيچ كس از خدا همچون پيامبر(ص) خبر نياورده [و احكام خدا را همانند او بيان نكرده] بنابراين او را به عنوان رهبر خود بپذير و در طريق نجات و رستگارى، وى را قائد خويش انتخاب كن». مقايسه «قرآن» با «تورات» و «انجيل» كنونى شاهد گوياى اين تفاوت عظيم است؛ در مورد معرفة الله و دلايل توحيد و صفات پروردگار، معاد و مباحث اخلاقى، اجتماعى، سياسى و مسائل مربوط به حكومت و تاريخ پيشينيان قرآن مطالبى دارد كه در هيچ يك از كتب آسمانى ديگر ديده نمى شود.