آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره لزوم پیروی از پیامبر(ص) به عنوان بهترين رهبر می فرماید: «پسرم بدان هيچ كس از خدا همچون پيامبر(ص) خبر نياورده [و احكام خدا را همانند او بيان نكرده] بنابراين او را به عنوان رهبر خود بپذير و در طريق نجات و رستگارى، وى را قائد خويش انتخاب كن». مقايسه «قرآن» با «تورات» و «انجيل» كنونى شاهد گوياى اين تفاوت عظيم است؛ در مورد معرفة الله و دلايل توحيد و صفات پروردگار، معاد و مباحث اخلاقى، اجتماعى، سياسى و مسائل مربوط به حكومت و تاريخ پيشينيان قرآن مطالبى دارد كه در هيچ يك از كتب آسمانى ديگر ديده نمى شود.

امام علي(عليه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» - كه خطاب به فرزندش امام حسن(علیه السلام) نوشته - به این نكته مهم اشاره مى كند که: پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) بهترين پيشوا و راهنماست، مى فرمايد: (پسرم بدان هيچ كس از خدا همچون پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) خبر نياورده [و احكام خدا را همانند او بيان نكرده است] بنابراين او را به عنوان رهبر خود بپذير و در طريق نجات و رستگارى، وى را قائد خويش انتخاب كن)؛ «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ أَحَداً لَمْ يُنْبِئْ عَنِ اللهِ سُبْحَانَهُ كَمَا أَنْبَأَ عَنْهُ الرَّسُولُ(صلى الله عليه وآله) فَارْضَ بِهِ رَائِداً(1)، وَ إِلَى النَّجَاةِ قَائِداً». اين تعبير نشان مى دهد كه وحى آسمانى كه بر پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نازل شد سرآمد همه وحى هايى است كه بر انبياء پيشين نازل شده است. در آن اعصار مطابق استعداد انسان هاى همان زمان، وحى آسمانى نازل مى شد و در عصر خاتم انبياء، آخرين پيام هاى خدا بر قلب مباركش وحى شد.
مقايسه «قرآن مجيد» با «تورات» و «انجيل» كنونى (هرچند دستِ تحريف به آن راه يافته) شاهد گوياى اين تفاوت عظيم است؛ در مورد معرفة الله و دلايل توحيد و صفات پروردگار، «قرآن مجيد» مطالبى دارد كه در هيچ يك از كتب آسمانى ديده نمى شود حتى عشرى از اعشار آن هم وجود ندارد. در مورد مسائل مربوط به معاد كه به گفته بعضى از محققان دو هزار آيه در «قرآن» از معاد و شاخ و برگ آن سخن مى گويد، آنقدر «قرآن» مطلب به ميان آورده كه فراتر از آن تصور نمى شود. در مباحث اخلاقى، اجتماعى، سياسى و مسائل مربوط به حكومت و تاريخ پيشينيان، «قرآن» از هر نظر پربار است. به همين دليل امام(عليه السلام) در گفتار بالا مى فرمايد: احدى مانند پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) وحى آسمانى را به صورت گسترده بيان نكرده است و همين دليلِ انتخاب او به عنوان بهترين راهنما و پيشواست.
بايد توجّه داشت كه واژه «رائد» در اصل به معناى كسى است كه او را براى جستجوى مرتع (و آب) براى چهارپايان مى فرستند و هنگامى كه آن را كشف كرد خبر مى دهد سپس اين معنا توسعه يافته و به كسانى كه امور حياتى را در اختيار انسان ها مى گذارند اطلاق شده است.
قائد نيز در اصل به معناى كسى است كه مهار ناقه را در دست مى گيرد و آن را در مسير، راهنمايى مى كند، سپس به رهبران انسانى اطلاق شده است.(2)