نظریه عدالت همه صحابه که یکی از مهمّ ترین عقاید اهل سنّت است با آیات قرآن منافات دارد؛ از جمله قرآن در آیه 6 سوره حجرات برخی صحابه (که طبق نظر بسیاری از مفسران ولید بن عقبه می باشد) را فاسق می داند پس این گروه نمی توانند عادل باشند.

ولید بن عقبه برادر مادری عثمان است که در روز فتح مکّه مسلمان شد. آیه «ان جاءکم فاسق بنباء...» درباره او نازل شد. وی زیاد مى گسارى مى کرد و مشهور است که نماز صبح را در حال مستی چهار رکعت خواند. او با انصار و امام علی(ع) دشمن بود و امام را دشنام می داد. ولید در موارد مختلفی با پیامبر(ص) مخالفت کرده که در قرآن و کلام پیامبر(ص) از او به فاسق یاد می شود.

ابن اعثم کوفی می گوید: طلحه و زبیر بر عثمان داخل شدند. زبیر گفت: چرا ولید بن عقبه را بر کوفه و معاویه را بر شام گماردى؟ چرا به اصحاب پیامبر(ص) دشنام مى دهى؟ چرا قرائت عبد الله بن مسعود را مهجور کردى؟ با عمّار بن یاسر چه کار داشتى که فرمان دادى شکمش را لگدمال کنند؟ با ابوذر، حبیب پیامبر(ص)، چه کار داشتى که او را تبعید کردى؟ چرا مالک اَشتر و همراهانش را به شام تبعید کردی؟ بعد گفت: این کارها از کم ترین کارهایت است و من بر تو از روزى مى ترسم که روز دیگرى در پى نداشته باشد.

سعد بن ابی وقاص در زمان خلافت امام على(ع)، با امام بیعت نکرد و مولا را یارى نرساند. با این حال، او به هنگام پادشاهى معاویه در حضور وى على(ع) را ستود و شایستگى هاى مولا را برشمرد. که این کار بر معاویه گران آمد و او را دشنام داد و گفت: اگر بر این همه معترفى پس چرا او را یارى نکردى؟ و او به کوتاهى اش درباره على(ع) در بیعت نکردن با ایشان و عدم همراهى وى، اعتراف کرد.

مورخین گفته اند: ولید بن عقبه شراب خورد و نماز جماعت صبح را چهار رکعت خواند و در رکوع و سجودش مى گفت: «إشرب واسقنی»، سپس در محراب قى کرد. آنگاه نماز را سلام داد و گفت: برایتان زیادتر بخوانم؟ لکن عثمان بجای ولید، شهود را تازیانه زد، پس شهود پیش على آمدند و شکایت کردند. آن حضرت به عثمان گفت: «حدود را تعطیل کردى و گروهى را که علیه برادرت شهادت دادند تازیانه زدى و حکم خدا را تغییر دادى، در حالى که عمر گفت: بنى اُمیّه و خصوصاً خاندان ابو معیط را بر مردم مسلّط نکن».

بلاذرى در «الأنساب» نوشته: «چون ولید به کوفه آمد، از عبدالله بن مسعود، خزانه دار را گماشته شده بر بیت المال یافت، از او مالى قرض کرد، ابن مسعود نیز به وى قرض داد، سپس آن پول را از او طلب کرد، اما ولید در این زمینه با عثمان نامه نگارى کرد، و عثمان به عبدالله بن مسعود نوشت: «تو تنها خزانه دار ما هستى پس به خاطر مالى که ولید گرفته است متعرّض او نشو». ابن مسعود نیز کلیدها را انداخت و گفت: «من گمان مى کردم خزانه دار مسلمین هستم، و امّا اگر خزانه دار شما هستم احتیاجى به آن ندارم».