«بهائيان» براى اثبات مذهب خود به آيه 5 سوره «سجده» تمسّك كرده و گفته اند: در اين آيه منظور از «امر»، دين و مذهب و منظور از «تدبير»، فرستادنِ دين و و منظور از «عروج»، نسخ دين است و چون هيچ مذهبى نمى تواند بيش از هزار سال عمر كند، بايد جاى خود را به مذهب ديگر دهد.

اين استدلال اشكالات واضحى دارد: 1. «امر» به معني فرمانِ آفرينش استعمال شده نه به معنى دين و مذهب. 2. كلمه «تدبير» نيز در مورد آفرينش به كار رفته، نه نازل گردانيدن مذهب. 3. آيات قبل و بعد آيه بالا مربوط به آفرينش جهان است نه تشريع اديان. 4. كلمه «عروج» به معنى صعود كردن آمده نه نسخ اديان و... .

بدیع یکی از کتابهای "بهاء" می باشد که در جواب از اعتراضات میرزا مهدی قاضی نوشته شده است. میرزا مهدی قاضی نامه ای از اسلامبول به عنوان آقا محمّد علی اصفهانی، یکی از بهائیان به ادرنه می فرستد و بهاء نامه را دیده و از زبان آقا محمّد علی پاسخ اعتراضات قاضی را نوشته و ارسال می دارند. کتاب چون در اوائل سالهای پیغمبری بهاء بوده است، تمام عبارتها و آیات عربی نازل شده او غلط و اشتباه است. به طور کلّی در این کتاب آیات نازله عجیب و خنده آوری دیده می شود که مانند آیات "باب" در نهایت درجه سستی می باشد.

این کتاب در رد رساله میرزا عبد السلام، شیخ الاسلام شهر تفلیس و منطقه قفقاز نگاشته شده است، که آن رساله در نقد کتاب ایقان بهاییان نگاشته شده بود. این کتاب مفصّل ترین و بالاترین کتاب استدلالی و نظری بهائیّه است، که روایات وارده ی اسلامیّه را تحریف و تأویل نموده، و با هزاران بافندگی به مسلک "بهاء" منطبق می کند.

این کتاب توسط «عبد البهاء» فرزند «بهاء» در پنج قسمت نوشته شده است. قسمت اوّل مقالات در تاثیر انبیاء در ترقّی و تربیت نوع انسانی؛ قسم دوّم مقالات متعلّق به مسائل مذهب مسیحی؛ قسم سوم در علامات و کمالات مظاهر الهیّه؛ قسم چهارم در مبدأ و معاد و حالات مختلفه انسان؛ قسم پنجم مقالات در مواضیع مختلفه. با مطالعه قسمت اول این کتاب می بینید که جناب عبدالبهاء تا چه اندازه در مسیر ریا کاری و حیله ورزی سلوک کرده و حق و عدالت را زیر پای خود محو و پایمال نموده است.

نویسنده کتاب عبدالحسین آواره است. جلد اوّل آن در اختلافات اسلامیّه و حالات "باب" و "بهاء" و اصحاب آنان است. آواره بعد از توبه کردن، در کشف الحیل می گوید: ... در آن موقع اگر به عقیده بهائیت هم می شدم ممکن نمی شد که لکّه های تاریخی برایشان در بگذارم و اگر می گذاردم ناچار آنها به شست و شوی آن مبادرت می کردند،... معذلک کلّه اینک با مراجعه نظر می بینیم باز حقائقی از قلم جاری شده و در همان کتاب ثبت گشته... باید گفت یا آواره در نگارش آن کتاب بیدار بوده یا خدای بهائیان در آن موقع خوابش برده... .