وقتی مغیرة بن شعبه، فرماندار کوفه شد بر منبر مى رفت و على(ع) و پیروانش را نکوهش مى کرد و قاتلان عثمان را نفرین مى نمود و براى عثمان، آمرزش مى طلبید. حجر بن عدى هم مى گفت: کسى که نکوهشش مى کنید، از آن که مى ستاییدش، به برترى سزاوارتر است، و کسى که او را مى ستایید، به نکوهشْ سزاوارتر است تا آن که بر او عیب مى نهید... . این اعتراض هماره بود و باعث شد سهم او از بیت المال قطع شود.

در تاریخ الیعقوبى آمده معاویه از قتل حجر بن عدی ابراز ندامت کرده و مى گفت : «پس از آن که حجر و یارانش را کشتم، دیگر خود را بردبار نمى شمارم». هم چنین تاریخ الطبرى از ابن سیرین نقل کرده: «معاویه هنگام مرگش خُرخُر مى کرد و مى گفت: اى حُجر! روز دادخواهىِ تو از من طولانى خواهد بود».

حجر بن عدى در تمام نبردهاى على(ع) شركت داشت و از فرماندهان سپاه حضرت بود. در جنگ صفین(به نمایندگی از قوم خود) به امام(ع) فرمود: گوش به فرمان و مطیع توایم. اگر به شرقْ رو کنى، به شرق مى رویم و اگر به غربْ روانه شوى، به غرب مى رویم و هر فرمانى دهى، انجام مى دهیم. پس علی(ع) او را ستود.

زياد بن ابى سفيان فرماندار كوفه گواهى هفتاد نفر از سرشناسان کوفه را علیه حجربن عدی و یارانش جمع کرد و آنها را به نزد معاویه فرستاد؛ معاویة گفت: آنان را بکشید. حجر مهلتی گرفت و وضو ساخت و دو رکعت نماز گزارد. به او گفتند از علی(ع) بیزاری بجوی تا رهایت کنیم اما این کار را نکرد و گردنش زده شد.

یاران معاویه وقتی شدت بندگی و عبادت حجر بن عدی را دیدند به او گفتند: نظرت را درباره عثمان به ما بگو؛ او گفت: عثمان نخستین کسى است که در حکومتش ستم کرد و به ناحق، رفتار نمود.

در تاریخ الیعقوبى آمده: عایشه در واکنش به قتل حجر بن عدی به معاویه گفت: «اى معاویه! آیا حجر و یارانش را کشتى؟ چه شد که بردبارى ات دور و پوشیده ماند؟ بدان که من از پیامبر خدا شنیدم که فرمود: گروهى در مَرْج عَذراء به قتل رسند که اهل آسمان به خاطر قتل آنان خشم مى گیرند». معاویه گفت: اى مادر مؤمنان! مرد رشیدى که مرا بازدارد ، نزدم نبود.

از جنایات عظیمى که توسّط عمّال معاویه انجام گرفت و بسیارى از مورّخان شیعه و سنّى آن را نقل کرده اند، شهادت «حُجر بن عدى» و یاران گرانقدرش بود. اینان از مردان شایسته و به زهد و تقوا و ایمان شناخته شده بوده اند و فقط به جرم پیروى از على(ع) و ایستادگى در برابر ناسزاگویى هاى «زیاد» نسبت به آن حضرت به طرز فجیعى به شهادت رسیدند.

حُجْر بن عَدىّ از کسانی است که در سنین جوانى بود که به محضر پیامبر خدا درآمد و اسلام آوردد. دنیا گریزى، زهد، نمازگزارى و... از ویژگى هاى اوست. او در صفین و نهروان امام علی(ع) را همراهی نمود و از صحابه امام حسن(ع) بود. حجر از معاویه بیزارى مى جست و او را نفرین مى کرد، معاویه نیز از موضعگیرى او به ستوه آمده بود، دستور قتلش را صادر کرد و او را به سال 51 هجرى به شهادت رساند.

امام علی(ع) وقتی آمادگی حجر بن عدی در مبارزه با ضحاک و علاقه او به شهادت را دید، به او فرمود: خداوند، تو را از شهادت محروم ندارد.