در اصطلاح علوم قرآنی به هر نوع تغيير و دگرگونی در معنا و ساختار كلام تحريف گفته می شود. تحریف معمولا یا لفظی است و یا معنوی. در تحریف لفظی با افزودن یا کاستن یا جابه جایی یک یا چند کلمه، معنای یک گزاره تغییر می یابد و در تحریف معنوی - که به آن تفسیر به رأی نیز می گویند - بدون اینکه هیچ تغییری در ساختار و کلمات گزاره و کلام پدید آید، تفسیری وارونه و بی ربط با مقصود نویسنده یا گوینده، از آن ارائه می شود. تفسیرهای منحرف از قرآن در گفتار معصومین بسیار نکوهش شده و مرتکبان چنین تفسیرهایی به عذاب هایی بسیار سخت وعده داده شده اند.

برخی بر اساس منابع جعلی مدعی شده اند که شیعه معتقد به وجود سوره های «نورین» و «ولایت» در قرآن می باشد که در زمان عثمان حذف شده! درحالیکه تا پیش از کتاب «دبستان مذاهب» در قرن «یازدهم قمری» که ربطی به «شیعه» ندارد و توسط «انگلیس» رواج یافته، هیچ مدرکی برای آن وجود ندارد. همچنین علمای شیعه بارها بر عدم تحریف قرآن تصریح کرده اند و قرآن موجود در مساجد و خانه های شیعیان نیز يك كلمه با ساير قرآن‏ها در بلاد دیگر مسلمين تفاوت ندارد. لذا طرح این اتّهام علیه شیعه دور از انصاف و تقواست.

علماى بزرگ شیعه در طول تاریخ از عقیده به تحریف تبرّى مى جستند، مثل فضل بن شاذان، مرحوم صدوق، شیخ مفید، سید مرتضى، علامه حلّى، مرحوم طبرسی و... . و اگر سخنی از تحریف گفته شده باشد در میان شیعه جایگاه معتبری ندارد.

به نظر عمر بن خطاب، چهار آیه از قرآن افتاده است: آیه رجم، آیه فراش، آیه رغبت و آیه جهاد. شگفت آن که صحاح و مسانید اهل سنت آنها را نقل کرده اند، با آن که متن آنها گواه آن است که از قرآن نیست.

اهل سنت شیعه را متهم به اعتقاد به تحریف قرآن می کنند، درحالی که پیشوایان آنها از جمله أم المؤمنین عایشه به تحریف قرآن تصریح کرده اند. عایشه می گوید: در آنچه از قرآن نازل شده بود، ده بار شیردادن بود که موجب حرمت مى شد. آن ده بار نسخ شد به پنج بار«خمس معلومات» و پیامبر خدا(ص) هم درگذشت، در حالى که در قرآنى که مردم مى خواندند، ده بار بود.

گروهى از محققان به نقد کتاب فصل الخطاب محدث نوری که درباره تحریف قرآن است پرداختند، مثلا سید محمدحسین شهرستانى، علّامه شیخ محمد جواد بلاغى، آیت الله سید ابوالقاسم خوئى، امام خمینی و... . مهمترین نقدی که به این کتاب وارد است استفاده از روایات ضعیف و جعلی می باشد.

اهل سنت از عایشه نقل می کنند که سوره احزاب 200 آیه بود ولی هنگامی که عثمان آن را نوشت این مقدار شد.

اهل سنت از حذیفة بن یمان و مالک بن انس احادیثی نقل کرده اند که به تحریف سوره توبه و باقی ماندن فقط یک چهارم یا یک سوم آن اشاره کرده است.

تحریف در لغت: تفسیر سخن برخلاف مقصود است، و در اصطلاح چند معنی دارد: 1- تغییر معناى سخن (این معنى در مورد قرآن ممکن است ولی لطمه اى به عظمت قرآن نمى زند). 2- کم و زیادى در حرکت و حرف  با حفظ اصل قرآن. 3- تغییر کلمه اى به جاى کلمه مرادف آن. 4- تحریف در لهجه تعبیر. 5- تحریف به افزودن. 6- تحریف به کاهش و افتادگى عمدى یا اشتباهى که این نوع تحریفها در قرآن راه ندارد.

مسلمانان نهایت توجه را به حفظ و حمایت از قرآن داشته اند تا آن جا که همه موارد اختلافى در آن را از نظر اعراب، قرائت، حروف و آیاتش مى شناختند؛ لذا اگر تحریفى صورت گرفته بود، مسلمانان خصوصا امیرالمؤمنین(ع) و یاران خاص او سکوت نمی کردند.