مرحوم صاحب جواهر در باب مصداق «جمره» می فرماید: منظور از جمره، آن بناى مخصوص است، و از اين جهت «جمره» ناميده شده كه با سنگهاى كوچك، كه نامش «جمار» است رمى مى شود، يا از «جمره» به معناى اجتماع قبيله گرفته شده، چون محلّ اجتماع سنگهاست. بعضى گفته اند: «جمره» به معناى محلّ اجتماع سنگريزه است، نه محلّى كه سنگريزه ها جريان پيدا مى كند. آنچه امروز به عنوان «جمره» معروف است، همان بنا است، به علاوه يقين به اداى تكليف بدون آن حاصل نمى شود، امّا اگر اين بنا از بين برود ظاهر اين است كه اصابت سنگ به محلّ آن كافى است.

مرحوم «صدوق» شرح مفصّلى در كتاب توحيد در تفسير نام هاى نود و نه گانه خداوند ذكر كرده است. ایشان از اولين و دومين اسم كه «الله و اله»؛ (به معناى ذاتى كه جامع جميع كمالات است و كسى كه شايسته عبادت است و عبادت جز براى او شايسته نيست) شروع كرده تا به «الشافى»؛ (به معناى شفا دهنده در برابر بيمارى ها و آلام و دردها) كه نود و نهمين اسم مي‌باشد ختم نموده است.

علماى بزرگ شیعه در طول تاریخ از عقیده به تحریف تبرّى مى جستند، مثل فضل بن شاذان، مرحوم صدوق، شیخ مفید، سید مرتضى، علامه حلّى، مرحوم طبرسی و... . و اگر سخنی از تحریف گفته شده باشد در میان شیعه جایگاه معتبری ندارد.