آيه اي كه ازدواج را محدود به چهار همسر نموده در اواخر سال هشتم هجری نازل شده و پيامبر(ص) تا آن زمان همه همسران خود را گرفته بود؛ بدين ترتيب اين سخن كه پيامبر آنچه را بر ديگران حرام كرد براى خود روا شمرد، از اساس فرو مى ريزد. افزون بر اينكه حتّى در شرايط استثنايى جامعه نيز امكان داشتن چهار همسر مشروط به رعايت عدالت شده است؛ البته در موقعيّتى مانند روزهاى جنگ و شهادت.

متأسفانه مسلمانانی که جانشین بر حق پیامبر(ص) را کنار زده بودند، کم کم سیره پیامبر (ص) را که مبتنی بر اخلاق و ارزشهای انسانی بود، ترک کردند. این امر موجب شد که در تعامل با مردم، از جمله در فتح ایران، گاهی مرتکب اعمالی شوند که هیچ سنخیتی با آیین الهی اسلام و سیره پیامبر(ص) ندارد. ریشه این رفتارها را می توان در دو چیز دانست: 1- حاکمانی که حکومت را غصب کرده بودند و صلاحیت علمی، عملی و اخلاقی برای رهبری نداشتند. 2- مردمی که بدلیل نوپایی اسلام، هنوز آگاهی و پایبندی لازم به تعالیم اسلامی را نداشتند.

مسيحيّت امروز، به مذاهب سه گانه معروف: كاتوليك، پُروتِستان و اُرتودُكس تقسيم شده است. كاتوليك‌ها اكثريّت مسيحيان را تشكيل مى‌دهند و نامشان از واژه «كاتوليك» به معنى كليسا و كنيسه مشتق شده و از كليساى روم و پاپ پيروى مى‌كنند. فرقه ارتودكس با جدايى كامل كليساى روم شرقى از غربى به صورتى مستقل درآمد. فرقه سوم نيز با مخالفت مارتين لوتر در برابر دستگاه پاپ و سپس تكفير او از سوي كليساى رُم و آتش زدن تكفيرنامه پاپ و حمايت بسيارى از روشنفكران از لوتر تشكيل يافت و به صورت مذهب پروتستان درآمد.

جمعى از روشنفكران مسيحى اخيراً به خوبى دريافته‌اند كه مسيحيّت با قيافه كنونى و اعتقادى كه به مسأله فداء و نجات گناهكاران در پرتو خون عيسى(ع) دارد، نه تنها قادر به اصلاح افراد فاسد نيست، بلكه عامل مؤثّرى در توسعه فساد خواهد بود و اين موضوع و آنچه لازمه آن است با شؤون يك مذهب پاك نمى‌سازد، بدين رو به فكر چاره‌جويى برآمده و تفسيرهايى براى موضوع مزبور ذكر كرده‌اند كه آن را به صورتى معقول جلوه دهند.

این کار به دو علت ضرورت دارد؛ یکی این که غربی ها و سردمداران مسيحيّت، براى دور نگه داشتن مردم از اسلام، همواره به دروغ تبليغ مى كنند كه اسلام دين جنگ و خشونت است، و در سايه شمشير پيشرفت كرده است، در حالی که اسلام سرشار از رحمت و عاطفه است. از سوی دیگر افكار و اعمال برخی مسلمان نماها، همچون وهّابى ها و سلفى های متعصّب، موجب این ضرورت شده است.

ادیان الهی سابق در زمان خود بر حق بودند ولی پس از اینکه خداوند اسلام را به عنوان آخرین و کاملترین شریعت ارائه نمود، منسوخ شدند. زیرا از یک سو فرستادن دین جدید توسط خداوند درصورتی حکیمانه خواهد بود که دین کاملتری عرضه شود و از سوی دیگر، هنگامی که چنین دینی وجود داشته باشد دلیلی برای پیروی از سایر ادیان باقی نمی ماند. از طرفی دلایل متعدد عقلی و نقلی ای وجود دارد که دلالت بر انحراف و تحریف ادیان سابق، از صورت اولیه خود دارد. ضمن اینکه نمی توان نظرات متناقض را به صورت همزمان صحیح یا حق دانست!

نام پیامبر(ص) در انجيل هاى موجود در زمان ایشان وجود داشته و گرنه آيه ششم سوره صف شديداً مورد اعتراض آنها قرار مى گرفت و دستاويز خوبى براى مبارزه بر ضد اسلام مى شد؛ در حالى كه تاریخ چنين چيزى را نقل نكرده است. وقتى بعضى از علماى مسيحى موقعيت خود را در خطر ديدند تصميم بر تحريف آن گرفتند. حتى در بعضى از اناجیل كه قرن ها بعد از ظهور پيامبر(ص) وجود داشته، نام مقدس پيامبر(ص) به چشم مى خورد. شاهد آن، اسراری است كه يكى از دانشمندان مسيحى كه اسلام را پذيرفته در كتاب خود، پرده از روى آن برداشته.

آیه «واقتلوهم حیث ثقفتموهم‏» را باید با توجه به آیات قبل و بعد از آن تفسیر کرد؛ آیات 190 تا 193 سوره بقره درباره حکم و آداب جهاد با مشرکان و کافران «تجاوزگر» است. اين آیات دعوت به پيكار با كسانى مى كنند كه بر مسلمانان تاخته بودند، و آنها را از خانه خود بيرون كرده و از هيچ جناياتى در حقشان ابا نداشتند، مسلمانان را براى تغيير دينشان پيوسته در فشار گذاشته و شكنجه مى دادند. قرآن پيكار با اين گونه افراد را واجب مى‏ داند، نه بخاطر اینکه کافر یا مشرک بودند بلکه بخاطر اینکه با اسلام در ستیز بودند.

آیات قرآن درباره تورات و انجیل دو گروه است؛ گروهی از این آیات با صراحت تمام انجیل و تورات را «تحریف شده» می دانند و بعضی از آیات، این دو کتاب را «نور و هدایت» معرفی می کنند، که این نگاه و قضاوت درباره اصل تحریف نشده آنهاست. در حقیقت قرآن اصل اوّلیّه و بخشی از تورات و انجیل را که در دست یهود و مسیحیّت زمان پیامبر اسلام(ص) بود، هدایت و نور معرفی کرده است. قرآن ضمن توجّه به تحريف تورات و انجیل موجود، از اصل كتب آسمانى تجليل می کند؛ چرا که تمام كتابهاى آسمانى وسيله هدايت پرهيزكاران مي باشند.

امروزه در دنيا مذاهب بسيارى وجود دارد كه در ميان آنها چند مذهب داراى پيروان فراوانى است. اين مذاهب در حقيقت بر دو قسم است: مذاهب آسمانى و مذاهب عقلايى. از ميان اين مذاهب گوناگون در جهان، پنج مذهب بزرگ اسلام، مسيحيّت، هندو، كنفسيوس و بودايى طرفداران بسیاری دارد.