بعضي ها اشكال مي كنند كه اگر مهدويّت حضرت مهدي(عج) معلوم بوده چرا افرادي از امامان به عنوان مهدي معرفي شده اند؟ در جواب بايد گفت: برخي به دليل اين كه از يك طرف ظلم زيادي مى ديدند و از طرف ديگر همه اهل بيت(ع) را هدايت شده و هادى مى دانستند، درباره آنها ادعاى مهدويت مى كردند که غالباً افرادی ساده انديش و جاهل بودند. كسانى هم كه چنين ادعايى داشته اند دوام نياورده و بعد از مدت كوتاهى يا هدايت شده يا منقرض مي شدند.

در طول تاريخ اسلام افراد بسياري بوده اند كه يا ادعای مهدویّت کرده یا در حق آنان ادعای مهدویّت شده است؛ از جمله آنها مي توان به محمد بن حنفيه، اسماعيل فرزند امام صادق(ع)، محمد بن عبدالله بن حسن، مهدى عباسى و ... اشاره كرد.

یکی از وظایف نواب اربعه، مبارزه با غلات، مدّعيان دروغين وكالت و افشاى ادعاهاى باطل آنان بود. گروهی با ادعای الوهیت ائمه و یا با طرح ادعای دروغین نیابت و تصرف در اموال امام و بیان سخنان گمراه کننده، سبب بروز مشکلاتی برای شیعیان می شدند، همانند شلمغانی و . . . ، در این هنگام، نواب خاص با رهنمودهای امام، به مقابله با آنان برمی خاستند و گاه حضرت در توقیعی، آنان را مورد طرد و لعن قرار می دادند.

با مطالعه تاریخ می یابیم که همواره افرادى سودجو ادعاى مهدويت كرده، و يا گروهى از عوام، افرادى را مهدى پنداشته اند، به عنوان مثال: گروهى محمد بن حنفيه را مهدی موعود می دانستند. هم چنين برخى از فرقه‏­ها مانند ناووسیه و واقفیه مهدويت امام صادق و کاظم(ع) را باور داشتند. اين نمونه ها نشان مى دهد که موضوع مهدويت امری مسلّمى بوده و امت اسلام همواره در انتظار شخصى بوده  كه قيام كرده و با ظلم و ستم مبارزه کند.

احمد الحسن مردی عادی از قبیله ای غیر سادات در جنوب عراق است که ادعاهای مختلفی چون فرزند، وصی و فرستاده امام زمان بودن ، امام سیزدهم و یمانی بودن را دارد. او مخالف شدید مرجعیت و روحانیت و حوزه های علمیه است و در این دشمنی حتی اقدام به شورش مسلحانه کرده است. استنادهای او به برخی احادیث در ادعاهایش کاملا غلط است. ادعاهایش با همدیگر تناقض دارد. وی هم اکنون متواری است ولی طرفدارانش می گویند غیبت کرده است!

بعضی بدلیل مشکلاتی که از ناحیه مدعیان دروغین مهدویت بوجود آمده، اصل آن را انكار كرده اند. در پاسخ باید گفت اولاً: گناه مشكلات ناشي از مدعيان مهدويت، به عهده علمایی بوده كه مهدویت را درست تبیین و تعريف نكرده اند و بر عهده مردمی است كه بدون تفحص، فريب آنها را خورده اند و الا اصل مهدویت آثار زیادی دارد. ثانیاً: راه مقابله با انحراف ها، انكار عقيده نيست، همانطور كه براي مقابله با مدعيان نبوت، نبايد اصل نبوت را انكار كرد.

در طول تاريخ اسلام ادعاهایی به نام مهدویت پدید آمد. کیسانیه اعتقاد داشتند محمدحنفیه مهدی موعود است و نمرده است (خود حنفیه به این اعتقاد راضی نبود). به گواهی تاریخ، او در سال 80 یا 81 وفات یافت. سپس بعضی از خلفای عباسی برای برای رسیدن به خلافت و بعد از آنها نیز در موارد متعددی اشخاصی ادعای مهدویت نمودند. از این اشخاص، عده ای در صدد اشباع روحیه جاه طلبی و دنیاپرستی و عده ای دیگر به عنوان آلت دست دشمنان اسلام برای ایجاد نفاق و تضعیف قدرت مذهبی جامعه اسلامی چنین ادعاهایی را طرح کردند.

اين سخن گرچه بسيار دور از منطق به نظر مى رسد امّا متأسّفانه در ميان نوشته هاى بعضى از منكران اصل ظهور مهدى به چشم مى خورد. در حالی که با این سخن، حتّی عقیده به نبوت را هم باید کنار گذاشت تا دچار سوء استفاده نشود. به هر حال طرز بهره گيرى درست يا نادرست از يك موضوع نمى تواند وسيله قضاوت درباره آن موضوع باشد.

نشانه ها، بازتابها و نتایج ظهور، بهترین سنگ محک شناخت مدعیان دروغین مهدویت است. به گواهی روایات صحیح اسلامی، نهضت امام زمان(عج) موجب برچیده شدن ظلم و اقامه عدل، پیشرفتهای چشمگیر درعلوم و صنایع، گردآمدن همه مذاهب ذیل یک گفتمان، تقسیم عادلانه ثروت ها، رونق اقتصاد، آبادانی شهرها، امنیت عمومی و گرد آمدن همه این ها حول یک نظام توحیدی است. وجود ظلم و تبعیض، تجاوز و جنگ، شکاف طبقاتی و محقق نشدن دست آوردهای گفته شده، نشان دهنده دروغین بودن همه مدعیان مهدویت در اعصار و قرن های گذشته است.