برخي اهل سنت شيعه را متهم مي كنند كه معتقد است امام زمان(عج) در سرداب مقدس غايب شده و در همانجا زندگي مي كند و از آنجا ظهور مي نماید؛ در حاليكه اين تهمت ناشی از جهل و نادانى است. آری مقدس بودن سرداب براى شيعيان به جهت این است که امام زمان(عج)، پدر و جد بزرگوارشان(ع) در آنجا بوده و اينكه در آنجا عبادت كرده اند و از همان جا حضرت مهدى(عج) غايب شده است. هم چنين با مراجعه به كتاب هاى علماى شيعه، قبل از ولادت امام مهدى(عج) تا اين زمان، مي فهميم كه هيچ يك از آنان چنين اعتقادى نداشته و ندارند.

مطابق روايات فريقين، اهل بيت(ع) به عنوان «امان اهل زمين» معرفى شده اند. ابن حجر از پيامبر(ص) نقل كرده كه فرمود: «اهل بيت من، امان براى اهل زمين هستند پس هر گاه اهل بيتم هلاك شوند خداوند آن چه را كه به اهل زمين وعده داده خواهد رسيد». اين حديث به خوبى دلالت بر اين نكته دارد كه بايد در هر زمانى فردى از اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) كه اهليت براى تمسك دارد موجود باشد و او غير از معصوم نيست و در اين زمان غير از مهدى موعود(ع) كسى ديگر نيست، پس بايد موجود باشد و گرنه زمين و آنچه در آن است نابود خواهد شود.

در تشخيص هويت «منجى» نزد پیروان اديان، اختلاف است؛ زیرا هر كس به جهت جهالت به هویت حضرت مهدی(عج) و تعصبش، خصوصیات منجی را به رهبر و بزرگ دينى خود حمل مى كند. برای رفع این اشتباه باید خصوصیات منجی را از کتب مقدس استخراج کرد و با بررسی بدون تعصب آنها و حقایق تایخی هویت منجی را بدست آورد. از طرفی برماست که حضرت مهدی(عج) را به جهانیان بشناسانیم.

اعتقاد به مهدویّت انسان را از عمل باز نمي دارد؛ چراكه در روايات، «انتظار فرج» از بهترين اعمال شمرده شده و اين موضوع بيانگر اين است كه انتظار جنبه عملى دارد و شخص منتظر بايستي خودش را از حيث عمل براي ظهور منجى آماده كند.

همه مسلمانان اتفاق نظر دارند كه مهدى موعود(عج) از ذريه پيامبر اكرم(ص) است. سعيد بن مسيب از ام سلمه نقل كرده كه رسول خدا(ص) مى فرمود: «مهدى از اولاد فاطمه است».

بر اساس نقل های تاریخی سه بار طرح ترور و قتل حضرت مهدى(عج) ريخته شد؛ ولى در هيچ کدام از آنها موفق نشدند. يك بار توسط معتمد عباسى، چند روز بعد از شهادت امام عسكرى(ع) و دو بار ديگر توسط معتضد عباسى كه بعد از معتمد حكومت را به دست گرفته بود. خلفاى ديگر نیز بعد از آنكه از دستگيرى و ترور حضرت مأيوس شدند اقدامى بر ضد او انجام ندادند.

در طول تاريخ اسلام ادعاهایی به نام مهدویت پدید آمد. کیسانیه اعتقاد داشتند محمدحنفیه مهدی موعود است و نمرده است (خود حنفیه به این اعتقاد راضی نبود). به گواهی تاریخ، او در سال 80 یا 81 وفات یافت. سپس بعضی از خلفای عباسی برای برای رسیدن به خلافت و بعد از آنها نیز در موارد متعددی اشخاصی ادعای مهدویت نمودند. از این اشخاص، عده ای در صدد اشباع روحیه جاه طلبی و دنیاپرستی و عده ای دیگر به عنوان آلت دست دشمنان اسلام برای ایجاد نفاق و تضعیف قدرت مذهبی جامعه اسلامی چنین ادعاهایی را طرح کردند.

نه تنها شیعیان بلکه تمام فرق اسلامي حتي وهابى ها قائل به ظهور مردي از دودمان پيامبر(ص) در آخر الزمان هستند. احاديث مربوط به مهدى(عج) را بسيارى از صحابه از جمله على(ع)، عثمان بن عفان، طلحة بن عبيدالله، عبدالرحمن بن عوف، عبدالله بن عبّاس، عبدالله بن مسعود، أبوسعيد خدرى، ابوهريره، حذيفة بن يمان، جابربن عبدالله و ... نقل كرده اند. بنابراين اعتقاد به ظهور مهدى(عج) بر هر مسلمانى واجب است و هيچكس جز افراد نادان و بى خبر يا بدعت گذار آن را انكار نمى كند.

با مراجعه به تاريخ گذشته و حال پى مى بريم كه بشر در طول تاريخ، گرفتار انواع عذاب ها و شقاوت ها و قتل و غارت ها بوده است و به تنهایی نتوانسته برای سعادت خود برنامه ای تنظیم کند که ضمانت اجرایی داشته باشد؛ لذا ضرورت اقتضا مى كند كه مصلحى غيبى از جانب خداوند متعال براى هدايت و نجات بشر ظهور كرده و مردم را از اين بلاها نجات بخشد و او كسى غير از مهدى موعود(عج) نيست.

هر حكومت اصلاحى احتياج به «رهبرى» دارد كه از ابتدا تا انتها پیگیر قيام و نهضت باشد و در حکومت عدل جهانی نیز رهبري كه از همه جهات قابليت بدست گرفتن آن حكومت را داشته باشد جز مهدى موعود(عج) كس ديگري نخواهد بود.