امام علی(ع) درباره برخورد با نیکوکاران و بدکاران به فرماندار خود چنين سفارش می كند: «هرگز نبايد افراد نيكوكار و بدكار در نظرت يكسان باشند؛ زيرا اين كار سبب مى شود نيكوكاران به نيكى ها بى رغبت و بدكاران به اعمال بد تشويق گردند، بنابراين هر يك از اينها را مطابق آنچه براى خود خواسته اند پاداش ده». آنچه امام(ع) در اين دستور بيان كرده يكى از اصول مهم مديريت است؛ از مديريت خداوند و پيامبران بر جهان انسانيت گرفته تا مديريت يك پدر در خانواده.

بر اساس توحيد افعالي، هيچ احسان و لطفي از غير خداي سبحان متصور نيست: «و ما بكم من نعمة فمن الله»ليكن مؤمنان الهي مظاهر فضل خداوندند، لذا سپاس از آنان همانا حمد ولي ‏نعمتي است كه در مقام فعل در كسوت آنان ظهور كرده است و از اين جهت است كه صاحب مقام محمود فرمود: «شكر خدا را بجا نياورده است آن كه از مردم [درقبال انعامشان] تشكر نكند».

قرآنى که مى گوید: گرامى ترین شما نزد خدا، پرهیزکارترین شما است، چگونه این تبعیض غیر منطقى را مى پسندد؟ این حکم، به هیچ وجه با تاریخ سازگار نیست؛ زیرا بسیار کسانى بودند که روزى در ردیف مهاجران و انصار بودند، و سپس از راه خود منحرف شدند، و مورد خشم و غضب پیامبر(ص) قرار گرفتند. این موضوع با دلیل عقل نیز سازگار نیست؛ زیرا عقل، هیچ گونه امتیازى براى یاران پیامبر(ص) بر دیگران قائل نمى باشد، چه تفاوتى میان «ابو جهل ها» و کسانى است که نخست ایمان آوردند، سپس از آئین او منحرف شدند؟!

ابن تیمیه مى گوید: حدیثى را که علامه حلى از پیامبر(ص) نقل کرده که: «فاطمه، پاکدامنى پیشه کرد، پس خداوند آتش را بر او و فرزندانش حرام کرد»، به اتفاق حدیث شناسان دروغ است. در پاسخ باید گفت: حدیثى که بسیارى از حفّاظ همچون حاکم، خطیب بغدادى، بزّاز، ابویعلى، عقیلى، طبرانى، ابو نعیم، محبّ طبرى، ابن حجر، سیوطى و... نقل کرده و صحّت آن را تأیید نموده اند، چگونه بر دروغ  بودن آن اجماع شده؟  ضمنا مقصود حدیث این است که: حضرت فاطمه و ذرّیه ایشان به حدی از پاکدامنی رسیده اند که مرتکب معصیت نمی شوند.

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ابن حجر، ذهبی، ابن ابی الحدید و... درباره شخصیت فاطمه(س) گفته اند: پیامبر(ص) فاطمه(س) را زیاد دوست می داشت و او را احترام می کرد و برایش بلند می شد واو را پاره تن خود و سرور زنان می نامید؛ فاطمه(س) صاحب اخلاقی نیکو و ملکاتی شریف و طبیعتی نجیب، صابر، متدین، نیکوکار، عفیف، قانع و شکر گزار خداوند بود.