مطابق روايات فريقين، اهل بيت(ع) به عنوان «امان اهل زمين» معرفى شده اند. ابن حجر از پيامبر(ص) نقل كرده كه فرمود: «اهل بيت من، امان براى اهل زمين هستند پس هر گاه اهل بيتم هلاك شوند خداوند آن چه را كه به اهل زمين وعده داده خواهد رسيد». اين حديث به خوبى دلالت بر اين نكته دارد كه بايد در هر زمانى فردى از اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) كه اهليت براى تمسك دارد موجود باشد و او غير از معصوم نيست و در اين زمان غير از مهدى موعود(ع) كسى ديگر نيست، پس بايد موجود باشد و گرنه زمين و آنچه در آن است نابود خواهد شود.

وهابى ها می گویند: نابود کردن بناهایى که بر قبور ساخته شده و به عنوان بت و طاغوت قرار گرفته اند و عبادت مى شوند واجب است؛ و باقى گذاردن آنها بعد از قدرت پیدا کردن بر تخریب و نابود کردن آنها، یک روز هم جائز نیست؛ زیرا چنین بناهائى مانند لات و عزى بلکه موجب شرکى عظیم تر از پرستش بت ها هستند.

امام علی(ع) در عباراتی کوتاه به تبیین جنبه هاى منفى ترک جهاد می پرداخته و می فرماید: «هر کس آن را از روى بى اعتنایى ترک گوید خداوند لباس ذلت بر تنش مى پوشاند»، هم چنین می فرماید: «بلا، از هر سو، او را احاطه مى کند»، زیرا چنین شخص یا جامعه اى به شهری بى دفایى مى ماند که حیوانات درنده از هر سو به آن هجوم مى آورند. سپس می فرماید: «چنین کسى گرفتار حقارت و پستى شده و عقل و فهم او تباه مى شود». سپس می فرماید: «به خاطر ضایع کردن جهاد، حق از او گرفته مى شود و چنین کسى به نابودى کشانده مى شود».

طبق آيه 48 سوره نساء، تنها گناه نابخشودنى شرك است و در آيه 116 سوره نساء نيز باعث گمراهی دانسته شده و طبق آيه 65 سوره زمر اگر انسان تمامى عمر خود را به عبادت و بندگى خدا و اعمال صالح مشغول باشد، و در پايان لحظه اى مشرك شود، تمام اعمال او محو و نابود خواهد شد، همچون تندباد بى امانی كه بر خاكسترى بوزد و تمام آنها را بر باد دهد.

تنگى زندگى، به خاطر کمبودهاى معنوى، عدم اطمینان به آینده، ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگى بیش از حدّ به جهان ماده است، و آن کس که ایمان به خدا دارد، از همه این نگرانى ها در امان است. اما در جوامعی که از یاد خدا روى گردان شده اند، مسأله از این وحشتناک تر خواهد بود. آنان على رغم پیشرفت شگفت انگیز صنعت، و فراهم بودن همه وسائل زندگى، در اضطراب و نگرانى شدید بسر مى برند. در روایات اسلامی، اعراض از یاد خدا به اعراض از ولایت امام علی(ع) و ترک حج تعبیر شده است.

خداوند «حق» و «باطل» را به «آب مفید» و «کف آب» تشبیه می کند و می فرماید: «امّا کف ها به بیرون پرتاب مى شوند و امّا آبى که براى مردم مفید و سودمند است در زمین مى ماند». «باطل» بسان کف هاى بیهوده و پر صدا و میان تهى به کنارى می رود . امّا حقّ چون آب خاموش و مفید اگر روى زمین هم نماند در اعماق زمین نفوذ مى کند و چیزى نمى گذرد که سر از زمین بر مى دارد و تشنه کامان را سیراب مى کند و به همه چیز سر و سامان مى دهد. حق نیز اگرچه پنهان بماند، روزی آشکار خواهد شد و اثر خویش را نشان خواهد داد.

آیه 67 سوره عنکبوت در پاسخ به گروهى از مشرکان نازل شد که می گفتند: به این دلیل ایمان نمی آورند که می ترسند مشرکان عرب آنها را بربایند (و به سرعت نابود کنند).