مشرکان بتهاى لات و عزى و منات را «غرانيق» مى دانستند و نقل شده پيامبر(ص) وقتی به آيه «أفرَأيتُم اللّاتَ وَالعُزَّى» رسید بر آن افزود: «تِلكَ الغرانيق العُلى‏ و إن شَفاعتهُن لتُرتجى‏»!
اما این داستان جعلی است، زیرا:
1. در آیات بعد بت پرستی شدیدا مذمت شده و در ابتدای سوره همه سخنان پیامبر وحی دانسته شده.
2. پیامبر پیوسته با بت پرستی مبارزه کردند و چنین نسبتی به ایشان نادرست است.
3. پیامبران مطلقا از القاء شیطان معصومند.
4. این داستان در منابع حدیثی نیامده و محققان و مفسران شیعه و سنی آن را جعلی دانسته اند.

داستان «غرانيق» از اين قرار بود كه پيامبر(ص) هنگام تلاوت آيات سوره نجم، وقتى به آيه «اَفَرَأَيْتُمُ اللاّتَ وَ الْعُزّى و مَناةَ الثالِثَةَ الاُخْرَى» رسيد شيطان، اين دو جمله را بر زبان پيامبر(ص) جارى ساخت: «تِلْكَ الْغَرانِيْقُ الْعُلَى وَ اَنَّ شَفاعَتَهُنَّ لَتُرْتَجَى!»؛ چيزى نگذشت كه جبرئيل نازل شد و اين دو جمله را تكذيب كرد و جعلي دانست. اين داستان به خاطر آن كه در صحاح سته و منابع اهل بيت(ع) نيامده است و تنها در بعضى از منابع دست دوم اهل سنّت آمده مجعول است و اعتباري ندارد.

این آیات در پاسخ به بت پرستانی نازل شد که به پیامبر(ص) گفتند: آنچه در قرآن درباره مذمت و ترک عبادت بت هاى بزرگ ما وارد شده، قابل تحمل نیست. اگر مى خواهى از تو پیروى کنیم، قرآن دیگرى بیاور و یا این مطالب را تغییر ده.

أعراب جاهلى از فرزند دختر متنفر بودند و گاهى با دست خود زنده به گورش مى كردند؛ در عين حال ملائكه را دختران خدا و بت هاى «لات» و «عزّى» و «منات» را تمثال آنها مى دانستند. قرآن با منطق خودشان، با آنان برخورد مى كند و در سوره نجم [آيات 19، 20 و 21] مى گويد: چگونه براى خدا دختر قائل مى شويد با اين كه از دختر متنفريد؟! خداوند در جاى ديگرى مى فرمايد: «و آنها فرشتگان را كه بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند؛ آيا هنگام آفرينش آنها حضور داشته اند؟! گواهى آنان نوشته مى شود و [از آن] بازخواست خواهند شد».

مردمى كه از نظر فكرى در سطح پايين قرار دارند هميشه مركب هاى راهوارى براى مستكبران محسوب مى شوند و از آنجا كه بت پرستى بر پرستش موهومات بنا شده، عامل مؤثّرى براى تحميق توده ها است. شرك، عامل پراكندگى است و «اختلاف بیانداز و حکومت کن» از قديمى ترين ابزار استثمار است. مستكبران همواره خواهان اين هستند كه مردم در برابر آنها همچون خدا تواضع كنند و فرمانشان را به عنوان فرمان مقدّس بپذيرند. مردمى كه در برابر سنگ و چوب سجده مى كنند، براى پذيرش خدايان انسانى آمادگى بيشترى دارند.

وهابى ها می گویند: نابود کردن بناهایى که بر قبور ساخته شده و به عنوان بت و طاغوت قرار گرفته اند و عبادت مى شوند واجب است؛ و باقى گذاردن آنها بعد از قدرت پیدا کردن بر تخریب و نابود کردن آنها، یک روز هم جائز نیست؛ زیرا چنین بناهائى مانند لات و عزى بلکه موجب شرکى عظیم تر از پرستش بت ها هستند.