تقيد به «ضوابط» و دوري از «روابط» يكى از مهمترين ويژگيهاى مدير است. البته ممکن است این کار در ابتدا مشكلات فراوانى داشته باشد، ولى در دراز مدت اثري بسيار مثبت دارد. منابع اسلامی مملو است از اسناد زنده اى كه نشان مى دهد پيشوايان اسلام براى حفظ ضوابط تا چه اندازه رابطه ها را زير پا مى گذاشتند. داستان درخواست عقيل از امیرمومنان(ع) و پاسخ ایشان بوسیله آهن داغ و مواردی از این دست نمونه هایی از این تلاشهاست. البته اجراى اين اصل از مشكلترين كارهاى مديران بوده و نیازمند آموزش مستمر ایشان است.

جناب «بهاء» حدّ زنا را چنین بیان نموده است: هر یک از مرد و زن زنا کنند، باید به بیت العدل دیه بدهد و مقدار آن دیه را نه مثقال طلا تعیین نموده است و اگر دو مرتبه زنا کردند، لازم است دو برابر آن دیه پرداخت کنند. او این حکم را مخصوص کسی که همسر ندارد می داند و حکم همسرداران را به بیت العدل ارجاع می دهد. او با این فرمول به روابط نامشروع مجوز می دهد و صندوق بیت العدل را با مثقالهای طلا پر می کند. اما جوابی برای  حکم زنای به عنف یا چگونگی ثبت حساب زنا کاران و ... نمی دهد.

 اخلاق تا شعاع معيّنى مى تواند جلوی مفاسد را گرفته و نظمي ظاهرى برقرار نمايد که براى اصلاح يک جامعه کافى نيست. کما اينکه امروز در جوامع متمدّن و اخلاق مدار، آمار کودکان نامشروع، انتحار، طلاق، ترور و... بالاست. اما «دين» علاوه بر اصلاح روابط ميان افراد اجتماع، رابطه انسان و خدا را که مايه تکامل انسان و جامعه در تمام جنبه هاى معنوى و مادّى است بر قرار مي نمايد.

این آیه درباره ولید بن عقبه نازل شده که وقتی مامور شد زکات قبیله بنى المصطلق را بگیرد، مردم قبیله به استقبالش شتافتند، او خیال کرد به قصد کشتن او می آیند، ترسید و برگشت و به پیامبر(ص) گفت: که آنها از پرداخت زکات خوداری می کنند. پیامبر(ص) فردی را برای تحیق فرستاد، که مشخص شد آنها نماز می خوانند و به اسلام پایبند هستند و خبر ولید دورغ می باشد.

یکی از مهمترین علل کاهش آمار ازدواج «توسعه روابط نامشروع» است. زیرا از طرفی بر اثر سهولت این ارتباط ها، «زن» به صورت یک موجود مبتذل و کم ارزش، و حتى احیاناً «رایگان»! درآمده است و به این ترتیب آن ارزش و شخصیّتى را که سابق در اجتماع داشت که براى وصول به او فداکارى زیادى لازم بود به کلى از دست داده و از طرف دیگر جوانان حساب مى کنند چه دلیلى دارد که تنها براى دسترسى به یک زن زیر بار هزار گونه «شرایط» و «مسئولیّت هاى» ازدواج بروند، در حالى که به راحتی به زنان زیادى دسترسى دارند.

اجتماعی که به اصول اخلاق و ایمان پایبند نیست، صحنه مبارزه قدرت هاى مادّى و تلاش برای کسب سود بیشتر است. در نتیجه، اجتماع، میدانی برای تنازع بقا خواهد شد. اما در مقابل، اجتماعی که در آن ایمان و اخلاق حکومت مى کند، تنازع بقا، جای خود را به همکاری می دهد و افراد می توانند از حداکثر آزادی برای رشد فکری، اخلاقی و علمی استفاده کنند.