ایشان می فرماید: «آيا خلافت با همنشينى پيامبر حاصل مى شود، ولى با همنشينى و خويشاوندى حاصل نمى گردد»، همچنین حضرت در شعری خطاب به ابوبکر می فرماید: «اگر تو به سبب شورا مالك امور شدى چرا در اين شورا بنی هاشم غايب بودند؟ و اگر از طريق قرابت با پيامبر(ص) در برابر مخالفانت استدلال كردى ديگرى از تو به پيامبر(ص) سزاواتر و نزديك تر است». در واقع امام(ع) می خواهد با سخن خودشان دليلشان را باطل كند.

در منابع اسلامی در مورد ارتباط با خویشاوندان آمده است: 1- صله رحم عمر را زیاد می کند. 2- قطع رحم مانع ورود به بهشت می شود. 3- قطع ارتباط با اقوام غیر مسلمان نیز جایز نیست. 4- قرآن قطع کننده رحم را لعن کرده است. 5- از همراهی با قطع کننده رحم نهی شده است. 6- قطع رحم موجب فساد می شود. 7- قاطع رحم زیانکار است. 8- قطع رحم موجب کوری دل می شود. 9- قاطع رحم جایگاهش جهنم است 10- صله رحم از اخلاق خردمندان است و ...

اهل سنّت ادعا مى کنند که آیه «غار» در شأن ابوبکر نازل شده است. اولا: خود عایشه گفته است هیچ آیه ای در شأن ما نازل نشده است. ثانیا: تعبیر از ابوبکر به یکى از دو نفر در آیه، تنها اخبار از عدد است و هرگز دلالت بر فضیلت او ندارد. ثالثا: پیامبر(ص) با عباراتی که در آیه آمده، ترس و وحشت ابوبکر را ساکت و آرام کرد و فرمود: «خدا با ماست». خلاصه این که با آیه «غار» نمى توان فضیلتى را براى ابوبکر اثبات کرد.

آيات زيادى در قرآن تقوى و اهميت آن را مورد بررسى قرار داده است. قرآن تقوى را زمينه پذيرش هدايت و متّقين را شايسته آن مى داند و آن را زمينه مصاحبت با خودش معرفى مى نمايد. تقوى را موجب ازدياد بركات ارضى و سماوى و عامل مؤثر در بهبود اقتصاد می داند. تقوی را برای عبور از صراط بهترین توشه دانسته و می گوید: ارزش انسان به تقوای اوست و وارثان بهشت اهل تقوی هستند و... .

در روايات ثمرات زيادى براى «حلم» شمرده شده است. از جمله: سيادت، سلامت، پيروزى بر خصم و بر مشكلات، خاموشى آتش غضب، كثرت ياران، يارى مردم و طرفدارى آنها از حليم در مقابل جاهل، مصاحبت نيكان، رفع ذلت و پستى، ميل به امور خير، نزديك شدن به درجات عالى انسانيت و غيره.

در آيات و روايات نشانه هائى از «ابرار» ذكر شده است. از جمله: 1ـ وفاء به نذر 2ـ خوف از عذاب 3ـ اطعام مسكين و يتيم و اسير 4ـ اخلاص 5ـ ترس و خوف از پروردگار در روز قيامت. پیامبر(ص) فرمودند: «نشانه ابرار ده چيز است: 1ـ دوست مى دارد براى خدا 2ـ دشمنى مى كند براى خدا 3ـ مصاحبت مى كند براى خدا 4ـ جدا مى شود براى خدا 5ـ غضب مى كند براى خدا 6ـ راضى مى شود براى خدا 7ـ عمل مى كند براى خدا 8ـ طلب و درخواست مى كند براى تقرب به خدا 9ـ خشوع کننده است 10ـ احسان مى كند براى خدا».

حدیث شریف ثقلین در بر دارنده نکات فراوانى است، از جمله: جامعیت کتاب و عترت، هدایت مطلق در کتاب و عترت، مصاحبت ابدى آن دو، لزوم تمسک به هر دو، بقاى عترت تا روز قیامت و أعلمیّت اهل بیت(ع).