- ازدواج نکردن حضرت مسيح‏(ع) بخاطر بد بودن ازدواج از دید ایشان نبود، بلکه ایشان حدود سى سال در بین مردم بود و در اين مدّت برای تبليغ آيين حق پيوسته از نقطه اى به نقطه ديگر مى رفت و مجالى براى ازدواج‏ نيافت.
- از طرفی اگر ازدواج مي كرد چه بسا نسل ایشان به علت ولادت غير طبيعي جدشان عيسي(ع) مدعي خدازادگي مي شدند و یا اینکه مردم درباره آنها دچار غلو می شدند، چنانکه درمورد حضرت عیسی دچار غلو شدند.
- همچنین با توجه به افراط بنی اسرائیل در شهوت رانی و ازدواج، شرایط فرهنگی آن زمان اقتضای زندگی زاهدانه می کرد؛ چنانکه حضرت عیسی و یحیی(ع) که هر دو، همزمان در شرایط فرهنگی و اجتماعی واحدی می زیسته اند، هیچکدام ازدواج نکردند.
- ضمن اینکه حضرت عیسی هرگز توصیه به مجرد بودن نکرده اند و منع از ازدواج از بدعت هايى است كه در زمان هاى بعد به وجود آمد؛ فرهنگ مجرد زیستن بخاطر برداشت اشتباه یا مقاصد دیگری که رهبران مسیحی در سر داشتند رواج یافت.

اناجيل كنونى حكم شديدى درباره «طلاق» صادر كرده‌اند كه نه شباهتى به احكام آسمانى و نه به قوانين حساب شده بشرى دارد و با هيچ منطقى تطبيق نمى‌كند و آن حكم ممنوعيّت مطلق طلاق است. از عبارات اناجيل به خوبى استفاده مى‌شود كه طلاق از نخست مشروع نبوده است و موسى(ع) به جهت سنگدلى مردم اجازه طلاق داده است. طلاق به جز برای زنا به هيچ وجه جايز نيست و این عبارات صريح اناجيل سبب شده تا مسيحيان طلاق را ممنوع بدانند.

در قرن سوم، شکل تجدید شده ی فلسفه ی افلاطونی، تحت عنوان فلسفه ی نوافلاطونی پا به عرصه ی اندیشه گذاشت و مدت زمانی به صورت رقیبی برای ایمان مسیحی مطرح شد. ظهور مانویت از حوادث مهم قرن سوم است. مانی، مجوسی گری ایرانی را با تعالیم مسیحیت درهم آمیخت و دینی جدید عرضه نمود. بین سال های 249 تا 251، کلیسا با جدی ترین جفایی که تا کنون دیده بود؛ یعنی جفای دسیان (دقیانوس) روبرو شد. امپراطور دسیان در دو مرحله کلیسا را مورد حمله قرار داد.

در قرن پنچم، مناقشات الهیّاتی به بحث در مورد شخصیت مسیح (تجسد)، گناه ذاتی و فیض الهی منتقل شد. در پایان قرن چهارم میلادی، موجودیت امپراطوری روم غربی پایان یافت. آئورلیوس آوگوستین اصل تعقیب و شکنجه را برای هدایت نسل های آینده تنظیم کرد. لئو، اسقف روم در سال های 440 تا 461 میلادی به مقام پاپی اشتغال داشت. نستوریوس عیسی مسیح(ع) را انسانی می دانست که «کلمه»ی الهی یا خدا در او ساکن شده بود. در این قرن، مسیحیّت مارونی شکل گرفت، نستوری گری اعتقاد رسمی کلیسای ایران شد و جدایی کلیساهای شرق و غرب کامل شد.

مسیحیان جهان همه ساله دو عید بزرگ کریسمس و عید پاک را جشن می گیرند، کریسمس که یادآور میلاد حضرت مسیح(ع) است، در روز 25 دسامبر برگزار می گردد. از سویی عید پاک، که یادآور خاطره ی رستاخیز عیسی(ع) است، در واقع این عید، بیش از کریسمس دارای جنبه های عبادی است چرا که چهل روز پیش از عید پاک، و مخصوص توبه و آمادگی است. جمعه ی مقدس، رسمی ترین روز سال، و یادآور به صلیب رفتن عیسی است. هم چنین عید پنجاهه، که  یادآور جاری شدن روح القدس بر رسولان عیسی است.

در آیه مباهله و روایات مربوط به آن، فضایلى براى اهل بیت(ع) نهفته است، مانند این که: 1- اهل بیت(ع)، عزیزترین بستگان پیامبر(ص) هستند.2- این که پیامبر(ص) این افراد را براى مباهله که موضع حسّاسى است و احتیاج به دعا دارد آورد، خود دلالت بر افضلیت آن ها بر دیگران دارد. 3- اسقف مسیحیان گفت: من در سیماى آنان چنین مى بینم که اگر آنان از خدا بخواهند که کوهى از کوه ها از جا کنده شود، خداوند چنین خواهد کرد. 4- در این آیه خداوند امام على(ع) را نفس و جان رسول خدا(ص) معرفى کرده است.

اختلاف کلیسای ارتدوکس شرق و کاتولیک رومی از تقسیم بندی جغرافیایی و موضوع کوچک هم رتبه بودن اسقف اورشلیم و اسقف روم آغاز شد، اما کم کم به برخی مسائل اعتقادی و آموزه های مذهبی کشیده شد، مانند: 1- صدور روح القدس از پدر یا از پدر و پسر. 2- عصمت پاپ و مقامات کلیسایی. 3- مسئله تجرد مقامات روحانی. 4- باکره بودن حضرت مریم(س) تا پایان عمر. 5- منابع و مآخذ اصول اعتقادی. 6- مسئله فدیه. 7- اجرای رسوم هفتگانه.

کلیسای کاتولیک ایمان و عمل صالح را شرط سعادت بشر می داند اما پروتستان ها تنها ایمان را کافی می دانند. پروتستان ها به برزخ اعتقاد ندارند. پروتستان ها کتاب مقدس را تنها منبع برای ایمان مسیحی می شمارند و گفته های پاپ و سنن کلیسایی نزد آنها اعتبار ندارد و تفسیر کتاب مقدس را در انحصار طبقه ای خاص به نام روحانیون و اسقف ها نمی دانند و لزوم تجرد کشیشان را انکار می کنند. آنها ریاست پاپ بر کلیسا را به رسمیت نمی شناسند و اختلاف مهم دیگر میان پروتستان ها و کاتولیک ها در مسئله ی عشای ربانی است.

کلیساهای شاخص ارتدوکس عبارتند از: 1ـ اسقف نشین قسطنطنیه.2ـ اسقف نشین اسکندریه.3ـ اسقف نشین انطاکیه.4ـ اسقف نشین اورشلیم.5ـ کلیسای روس.6ـ کلیسای بلغاری.7ـ کلیسای صربی.8ـ کلیسای رومانی.9ـ کلیسای یونانی، و دیگر کلیساهای ارتدوکس مانند: فنلاند، استونی، و  ....

در کلیساهای اولیه دو یا سه مقام وجود داشته: کشیش که احتیاجات ایمان داران را برآورده می ساختند. شمّاسان که احتیاجات مادی را فراهم می کردند. در دهه اول قرن دوم میلادی اختیارات فرماندهی اسقف نسبت به کشیشان و شماسان مطرح شد که کشیش عنوان کشیشی خود را از او می گیرد و اداره کننده ی رسمی مراسم تأیید کلیسا است. اسقف پایتخت ایالت بر سایر اساقفه ریاست داشت. در مشرق، اسقف شهر روم محترم تر از دیگران شمرده می شد. در قرن پنجم برتری دستگاه پاپی مطرح شد.