پاسخ اجمالی:
روش عرف و عقلا در مسائل تاريخى قبول هر خبرى است كه در كتب تاريخى معتبر يا مشهور نقل شده باشد؛ ولى علماى اسلام اخبار و روايات مربوط به احكام شرع و معارف دينى را پس از بررسي سند آنها، عدالت و وثاقت راويان و اطمينان پيدا كردن به وثوق آنها مي پذيرند. البته به خاطر وجود «اخبار من بلغ»، سند ادعيه مستحب مانند «دعاي شريف ندبه» نيازي به بررسي ندارد.
پاسخ تفصیلی:
روش عرف و عقلا در مسائل تاريخى قبول هر خبرى است كه در كتب تاريخى معتبر يا مشهور نقل شده باشد؛ ولى علماى اسلام در قبول اخبار و رواياتى كه مربوط به احكام شرع و معارف دينى است به اين مقدار اكتفا نمى كنند؛ بلكه در صدد بحث و تحقيق برآمده و در سند احاديث و عدالت و وثاقت راويان حديث بررسى كامل مى كنند و مادامى كه اطمينان كامل و وثوق به احاديث پيدا نكنند به آن عمل نمى نمايند.
اين دقت و تحقيق به جهت حصول اطمينان به صدور حديث از معصوم در مورد تكاليف الزامى، اعم از وجوب و حرمت دو چندان مى شود؛ ولى در مورد مستحبات احتياج مبرم به اين گونه بررسى نيست. مورد ادعيه مانند «دعاي شريف ندبه» از اين قسم است؛ زيرا به جهت استحباب قرائت آن احتياج مبرمى به بررسى سندى ندارد؛ بلكه قرائت آن به رجا و اميد مطلوبيت كافى است و مى توان از قوت متن و الفاظ و مضامين دعا پى به اعتبار آن برد؛ زيرا اين مضامين در آيات و روايات معتبر نيز وارد شده است؛ خصوصاً آنكه مطابق «اخبار من بلغ» كه دلالت بر تسامح در ادله سنن و مستحبات دارد، احتياج چندانى به بررسى سند ادعيه مستحبه نيست.(1)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.