خداوند در قرآن می فرماید: «کسانى که طلا و نقره را جمع آورى و پنهان مى کنند و در راه خدا انفاق نمى نمایند، آنها را به عذاب دردناکى بشارت ده».در واقع با وجود مستحق در جامعه، آنان نمى توانند اموال خود را ذخیره کنند؛ از سویی هنگامى که مصالح جامعه اسلامى ایجاب کند، حکومت اسلامى مى تواند در جمع آورى اموال محدودیت قائل شود. پیامبر(ص) فرمود:  «خدا زکات را واجب نکرد، مگر به خاطر این که باقیمانده اموال شما را پاکیزه گرداند». بنابراین در شرایط عادی پرداختن زکات کافى است و باقی اموال کنز محسوب نمى شود.

تعبیرات امام علی(ع) در خطبه 3 و 26 نهج البلاغه، نشان می دهد که سخت ترین روزهاى عمر ایشان، بیست و پنج سالی بود که بعد از رحات رسول خدا(ص) در گوشه خانه نشسته و ناظر اَعمالِ بى رویه اى بود که به نام حکومت اسلامى انجام مى گرفت؛ اعمالى مانند: تحریف عقاید و اشتباه در فهم احکام اسلام و ارتکاب انواع تبعیضات و بى عدالتى ها و سرانجام تبدیل حکومت اسلامى به سلطنت خودکامه اى همانند سلطنت فرعون و قیصر و کسرا، توسط معاویه.

مهمترین مباحث سوره نساء عبارتند از: دعوت به ایمان و قطع رابطه دوستانه با دشمنان؛ سرگذشت پیشینیان؛ حمایت از نیازمندانی مانند یتیمان؛ قانون ارث؛ قوانین مربوط به ازدواج؛ قوانین کلى براى حفظ اموال عمومى؛ کنترل محیط خانواده؛ حقوق متقابل افراد جامعه در برابر یکدیگر؛ معرفى دشمنان جامعه اسلامى؛ حکومت اسلامى و لزوم اطاعت از رهبر چنین حکومتى؛ تشویق مسلمانان به مبارزه با دشمنان شناخته شده؛ معرفى دشمنانى که احیاناً فعالیت هاى سری دارند؛ اهمیت هجرت و لزوم آن به هنگام روبرو شدن با یک جامعه فاسد.

«انفال»، همه اموالى را که مالک خصوصى ندارد شامل مى شود. تمام این اموال متعلق به خدا و پیامبر(ص) و قائم مقام او است و به تعبیر دیگر متعلق به حکومت اسلامى است و در مسیر منافع عموم مسلمین مصرف مى گردد. منتها در مورد غنائم جنگى و اموال منقولى که با پیکار به دست سربازان مى افتد، قانون اسلام بر این قرار گرفته که چهار پنجمِ آن، به عنوان تشویق و جبران گوشه اى از زحمات جنگجویان به آنها داده شود و تنها یک پنجم از آن به عنوان خمس مصرف گردد.