بعد از شهادت مالک، اندوه بر جان امام(ع) سنگينى مى نمود و بياناتش حاکي از تأسّف بر فقدان بزرگ مرد عرصه ستيز با فتنه هاي شاميان بود. آن حضرت چند روز بر او مى گریست و بسیار در فقدان او اندوهناک بود و مى فرمود: «دیگر مانند او را هرگز نخواهم دید».

معاویه در زمان امام حسن(ع) به «زیاد بن عبید» مى نویسد : «همانا هر درختى به ریشه خود متّصل است و از آن نشأت مى گیرد، ولى تو مادر ندارى بلکه پدر هم ندارى. تو همانى که به او گفته مى شود: دیروز برده بوده و امروز امیر گشته. وقتى نامه ام بدستت رسید مردم را به اطاعت و بیعت بکشان، که اگر چنین کنى خونت را حفظ کرده اى، و گرنه تو را با اندک پر زدنى به سرعت خواهم گرفت. سوگند مى خورم و آن را نخواهم شکست که تو را با نهایتِ خوارى و با پاى پیاده و برهنه از فارس تا شام خواهم کشاند و به عنوان بَرده خواهم فروخت».

علماى اهل سنت احادیث زیادى را در باب فضائل امیرالمؤمنین(ع) از زبان پیامبر(ص) نقل کرده اند؛ از جمله: 1ـ پیامبر(ص) بر دوش على(ع) دست گذاشته و با صداى بلند فرمود: این امام نیکان و کشنده فاجران است، کسى که یاریش کند، پیروز و آن که خوارش نماید، سرافکنده خواهد بود. 2ـ  به من، درباره على(ع) سه چیز وحى شده است: او آقاى مسلمانان، پیشواى متقین و رهبر پیشانى سفیدان و نورانیان است. 3- حدیث مدینة العلم. 4- حدیث اخوت. 5- علی(ع) باب حطه است... . 6- حدیث تشبیه 7- علی(ع) نخستین مسلمان، و... .

حافظ ابن حجر معتقد است ابن تیمیّه بنده اى است که خداوند او را خوار و گمراه و کور و کر و ذلیل ساخته است، و امامانى که به بیان فساد و دروغ هاى او پرداخته اند به این مطلب تصریح کرده اند.

در واقعه اي ابن عباس ده فضيلت مي شمارد که تنها مختص علي(ع) است، ازجمله اينکه پيامبر(ص) در حقش فرمود: خدا هرگز او را خوار و رسوا نمى کند. سوره توبه را مردى بايد ببرد که او از من و من از او باشم. تو ولىّ من در دنيا و آخرت خواهى بود. على نخستين مردي بود که ايمان آورد. تو ولىّ تمام مؤمنان، پس از من خواهى بود. پيامبر تمام درهايى را که به مسجد باز مى شد مسدود ساخت، غير از در خانه على. و پيامبر فرمود:هرکس من مولا و سرپرست اويم، سرپرست و مولايش على است.