کتاب «العقد الفرید» توسط شهاب الدین ابوعمر احمد بن محمد بن عبد ربه ابن حبیب ابن حدیر بن سالم قرطبى اندلسى (246ـ328ق) تالیف شده است که از مهم ترین کتاب هاى اهل سنت در زمینه مسائل اعتقادى، اجتماعى، سیاسى، و تاریخى اسلام به شمار مى رود. این کتاب با توجه به عناوین موضوعات آن، یکى از مهم ترین منابع دائره المعارف در تاریخ اسلام به شمار مى رود و در ردیف آثار ابن اثیر، سمعانى، یاقوت حموى و به ویژه جاحظ قرار دارد. ابن عبد ربه در تالیف و تدوین این کتاب از کتاب عیون الاخبار ابن قتیبه دینورى متاثر گشته است به گونه اى که حتى ترتیب مطالب این دو کتاب نیز مشابهت فراوانى دارد. و البته علاوه بر آثار ابن قتیبه، از آثار فراوان دیگرى مثل آثار جاحظ نیز بهره برده است. او مطالب و احادیث فراوانى از على بن ابى طالب(ع) و فضائل آن حضرت نقل کرده است. او بر خلاف سایر نویسندگان سنّى پیش از خود لقب «امیر المومنین» را فقط براى على بن ابى طالب(ع) به کار برده است.

شیعیان و اهل سنت شبه قاره هند قرنها مسالمت آمیز با یکدیگر زندگی کردند تا اینکه با با نفوذ وهابیت در پاکستان و تأسیس فرقه سپاه صحابه توسط مولانا جنگهوی در1980 موج ترور و نفرت پراکنی علیه شیعیان در پاکستان آغاز شد. این گروه که بیشتر در جنوب پاکستان فعالیت می کند بسیاری از مدارس علمیه اهل سنت آن منطقه را مدیریت می کند. این گروه تلاش بسیاری برای تأثیر نپذیرفتن مردم پاکستان از انقلاب اسلامی ایران و جلوگیری از رشد سیاسی و نظامی و مذهبی شیعیان کرده است و با طالبان نیز روابط بسیار حسنه ای دارد.

ازدواج های پیامبر(ص) هرگز جنبه جنسی نداشته است؛ زیرا غالبا در سن پیری حضرت بوده و تا 53 سالگی، جز خدیجه همسری نداشتند و جز عایشه -که ازدواج با او هم جنبه سیاسی داشته- بقیه همسرانش بیوه بودند. بلکه این ازدواج ها، بر اساس ویژگی ها و شرایط قبیله ای آن زمان، در بسیارى از موارد جنبه سیاسى داشته؛ و گاهی براى کاستن از عداوت، یا جلب محبت اشخاص و یا اقوام متعصب بوده و یا براى شکستن سنت های جاهلى انجام شده است.

پیامبر(ص) از ناحیه قبائل مختلف تحت فشار بود که از آنها همسر بگیرد، چرا که برایشان افتخار محسوب می شد، البته پیوند زناشوئى با این قبائل، تا حدى براى پیامبر(ص) و اهداف اجتماعى و سیاسى او مشکل گشا بود، ولى طبیعى است اگر از حد بگذرد، مشکل آفرین مى شود؛ آنها گاهی بخاطر اینکه همسران او غالبا بیوه بودند زنان جوان و زیبا به او پیشنهاد می دادند که این نیز به صلاح نبود؛ لذا خداوند در آیه 52 سوره احزاب، جلو این کار را گرفت و پیامبر را از این مسئله آسوده خاطر کرد.

«اصول سیاسی» دعوت انبیاء عبارتند از: 1- مبارزه بى امان با اهل نفاق و عدم تسلیم در برابر آنان. 2- تأسیس حکومت صالحان و نیکان و پاکان(حکومت عدل الهی). 3- دعوت به وحدت.