آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«اصول سیاسی» دعوت انبیاء عبارتند از: 1- مبارزه بى امان با اهل نفاق و عدم تسلیم در برابر آنان. 2- تأسیس حکومت صالحان و نیکان و پاکان(حکومت عدل الهی). 3- دعوت به وحدت. 

از مهمترین این اصول سیاسی عبارتند از :
1- مبارزه بى امان با اهل نفاق و عدم تسلیم در برابر آنان، یکى از اصول سیاسی دعوت ثابت انبیاء است؛ چنان که در قرآن پس از اشاره به کارهاى زشت و تخریب هاى عمدى منافقان در جامعه اسلامى، و تهدید به این که اگر این منافقان بیمار دل و دروغ پردازان و شایعه سازان، دست از کارهاى خود برندارند، تو را بر ضد آنها مى شورانیم؛ آنها از همه جا طرد مى شوند و هرجا یافته شوند به قتل خواهند رسید، مى افزاید: (این سنت خداوند در اقوام پیشین است و براى سنت الهى هیچ گونه تغییرى نخواهى یافت)؛ «سُنَّةَ اللهِ فِى الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلا».(1)
بسیارى از مفسّران تصریح کرده اند که منظور از این سنت همان مبارزه با منافقان و افراد موذى است که دست از خرابکارى خود در جوامع انسانى و در برابر انبیاء و مؤمنان بر نمى داشتند.(2)
2ـ حکومت صالحان و به طور کلى حکومت عدل الهى نیز در برنامه هاى انبیاء مندرج بوده است؛ چه آنها که توفیق پیاده کردن آن را یافتند، و چه آنها که بر اثر اوضاع و شرایط خاص زمانشان قادر به انجام آن نشدند.
قرآن اشاره لطیفى به این معنا دارد، مى فرماید: (در «زبور» بعد از ذکر [تورات] نوشتیم: «بندگان شایسته ام وارث [حکومت] زمین خواهند شد»): «وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ اَنَّ الاَْرْضَ یَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ».(3)
در هر صورت آیه نشان مى دهد که این یک حکم عمومى و سنت مستمر الهى بوده که جهت گیرى تعلیمات انبیاء به سوى تأسیس حکومت صالحان و نیکان و پاکان در کره زمین بوده است؛ و گاه بعضى از آنان موفق به تشکیل نمونه اى از آن گردیدند.
3- دعوت به وحدت: اختلاف، بزرگترین عامل فساد جامعه و سبب از میان رفتن نیروها و امکانات مادى و معنوى هر قوم و ملّت است به همین جهت، یکى از اهداف اصلى انبیاء و دستورات عمومى آنها، مبارزه با اختلافات است؛ همان گونه که در قرآن مى خوانیم: (مردم [در آغاز] امت واحدى بودند؛ [به تدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافاتى پیدا شد؛ در این حال] خداوند، پیامبران را برانگیخت؛ تا مردم را بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانى را، که به سوى حق دعوت مى کرد، با آنها نازل نمود؛ تا در میان مردم، درباره آنچه اختلاف داشتند، داورى کند)؛ «کَانَ النَّاسُ اُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرینَ وَ اَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ».(4)
اینها از مهمترین اصول سیاسی دعوت انبیاء بودند.(5)