فقیهان اسلام، اتفاق نظر دارند که شکسته خواندن نماز چهار رکعتى، مشروع و قانونى است، هر چند همراه با خوف و ترس نباشد، ولى سخن در اینجاست که آیا شکسته خواندن واجب است یا سنّت مؤکد، یا نوعى ترخیص و تسهیل؟ فقیهان مذهب امامیه و حنفیه بر مبنای آیات و روایات و سیره پیامبر(ص) معتقدند که شکسته خواندن واجب است، در حالى که فقیهان مالکى آن را سنّت مى دانند و فقهاى شافعیه و حنابله معتقدند که شکسته خواندن، نوعى ترخیص و تسهیل است.

هشام بن عبدالملک هميشه از محبوبيت و موقعيت فوق العاده امام باقر(ع) بيمناك بود و چون مى دانست پيروان پيشواى پنجم، آن حضرت را امام مى دانند، همواره تلاش مى كرد مانع گسترش نفوذ معنوى و افزايش پيروان آن حضرت گردد.

پیامبر(ص) که آئینش جاودانى است علاوه بر معجزه جاودانى مانند؛ قرآن، معجزات دیگری هم داشته که در تاریخ نیز ثبت شده است. اما باز هم برخی از دشمنان لجوج، نه به دلیل حق جویی، بلکه به منظور نادیده گرفتن قرآن و بازیچه قرار دادن معجزه و در نهایت سحر خواندن آن، درخواست معجزه از ایشان می کردند؛ لذا قرآن در آیه 52 سوره عنکبوت، از دو راه به آنها پاسخ می دهد: اول اینکه معجزه نزد خداست و دوم اینکه قرآن برترین معجزه معنوی است و اگر حق طلب باشند آنها را کفایت می کند.

تعدد درب های بهشت که وسعت آنها به اندازه چهل سال راه است، به خاطر رفاه وارد شوندگان یا تنوع و... نیست؛ بلکه اشاره به اعمالى است که سبب ورود به بهشت مى شوند. به عنوان مثال طبق روایتی، بهشت درب هائى به نام هاى مختلف دارد، از جمله: درب مجاهدان، و آنها مسلح به همان سلاحى که با آن جهاد کرده اند از آن درب وارد بهشت مى شوند و فرشتگان به آنها خوش آمد مى گویند. از سویی تعداد درب های بهشت، بیشتر از درب های جهنم است که نشانه غلبه رحمت خدا بر غضب او است.

« مرگ» از منظر قرآن، یک امر وجودى است، انتقالی است از جهانى به جهان دیگر، لذا قرآن از «مرگ» به «توفّى» تعبیر می کند، که به معنى دریافت روح از تن، به وسیله فرشتگان است. امام سجاد(ع) در این باره می فرماید: «مرگ براى مؤمن، مانند کندن لباس چرکین و پر حشرات است، و گشودن غل و زنجیرهاى سنگین، و تبدیل آن به فاخرترین لباس ها است». هم چنین امام حسین(ع) در روز عاشورا به اصحاب خود فرمودند: «شکیبائى کنید مرگ، تنها پلى است که شما را از ناراحتى ها و رنج ها به باغ هاى وسیع بهشت و نعمت هاى جاودان منتقل مى کند».

شان نزولهاى آین آیات، مربوط به كارهاى منافقان پس از جنگ تبوك است. ازجمله: 1- منافقان توطئه کردند که پس از مراجعت پیامبر(ص) از تبوک در یکى از گردنه ها شتر پیامبر(ص) را رم دهند. خدا پیامبر(ص) را از این نقشه آگاه ساخت. 2- منافقان هنگامى که موضع پیامبر(ص) را در برابر دشمن در تبوک مشاهده کردند، از روى تمسخر گفتند: این مرد گمان مى کند، قصرهاى شام و دژهاى شامیان را تسخیر خواهد کرد. خدا پیامبر را از این واقعه آگاه ساخت. آنها عذر آورده و گفتند: ما قصد و غرضى نداشتیم.